Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

drogę, jaką prżebył on, i przynieśli mu marynarkę. Hammerwłożył ją
,
44 szybko i razem opuścili arenę przez drzwi przeznaczone dla publicz-ności.
‘I~raz zbliżyli się liczni campeadores. Widzieli, że bizon leży powa-lony, podeszli więc ostrożnie,
by go obejrzeć. Tbreadorzy, którzy czekali w bezpiecznym miejscu za barierą, poszli za ich
przykładem. Widzowie trwali jeszcze w bezruchu, nie mogli się otrząsnąć z zasko-czenia, tylko
prezydent zapytał ze swojej loży:
-Esta el bufalo muerto -czy bizon jest martwy?
-Si, T ciestra mercec~ esta muerto -tak, Wasza Miłość, jest martwy
- odpowiedziano mu.
-Esta en verdal muerto, todo muerto - czy naprawdę nie żyje, jest całkiem martwy? - zapytał
prezydent zaskoczony.
-Completamente difunto, indudablemente finado - całkiem mar-twy, bez wątpienia nie żyje. Por
medio de un golpe de cuchillo en la nuca - zginął od ciosu nożem w grzbiet.
‘1~ pytania i odpowiedzi przeruvały zaklęty bezruch, w którym po-grążeni byli widzowie. Po
długotrwałym milczeniu nastąpiły teraz ryki, brawa i tupot, sprawiało to wrażenie, że cyrk się wali.
- Gdzie jest brat Jaguar? Niech’ tu przyjdzie! Niech przyjdzie brat
Jaguar! - rozlegały się tysiące głosów.
Ale brat Jaguar znikł.
Brat Jaguar
Brat Jaguar stał się bohaterem dnia. Imię jego było dziś na ustach ~ wszystkich, a później, gdy cyrk
opustoszał, w iniejscach, gdzie znajdo-wało się dwóch lub więcej mężczyzn, stanowił on przedmiot
rozmów i podziwu. Na próżno wielu pragnąło zobaczyć go jeszcze raz. Nikt nie wiedział, gdzie
mieszka.
Także w domu bankiera Salida mówiono o nim, przecież ocalił rodzinę przed śmiercią lub
przynajmniej przed ciężkimi obrażeniami.
- Popełniłem ciężki, niewybaczalny grzech - rzekł doktor Mor-genstern. - Podziękował mi za
poncho i nóż, a ja mu nawet nie powiedziałem dziękuję, po łacinie gratia, chociaż to właśnie na
mnie ten kzwiożerczy jaguar skierował swój wzrok. Co on o mnie pomyśli! Wszedł służący i
przyniósł wizytówkę, na której widniało nazwisko a “ Karl Hammer. Bankier natychmiast udał
się do poczekalni i był mile zaskoczony, kiedy rozpoznał w przybyszu brata Jaguara. Wyciągnął
~ do niego obie rące i rzekł:
-To pans tak daremnie poszukuję! Proszę mi pozwoli~ uściskać dłofi i serdecznie powitać! Jak to
miło, że daje nam pan sposobność wyrazić przynajmniej nasze głębokie wyrazy wdzięczności.
Przez poważne oblicze Hammera przeleciał uśmiech.
46
- Ale proszę ~ie sądzić, - rzekł wesoło - że po to do pana przyszedłem. Chodzi tu o interes, który
mnie zmusza, aby na chwilę panu przeszkodzić.
Mówiąc te słowa wyjął portfel, a z niego papier, który podał ban-kierowi. ‘I~n rzucił nań okiem i
rzekł;
-Przekaz od mojego partnera z Cordoby. Suma ta będzie natych-miast do pafiskiej dyspozycji,
chociaż mój bank jest dziś zamknięty z powodu walki byków.
-To nie takie pilne. Uważałem za stosowne przedstawić się panu i prosić o umożliwienie mi
podjęcia tej kwoty w najbliższych dniach:
Ukłonił się i chciał odejść, lecz bankier ujął go za ramię i poprosił: