Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

- Kogo?
- Grupę brata Jaguara.
- Ach! Pan go zna? ‘
-Tak. Spotkaliśmy go w Buenos Aires. Pojechał przodem; ale go dogonimy. -
- Był tutaj. Jechał do Laguna Porongos, zamierzał pozostać tam dwa dni.
- Więc tam na pewno się z nim spotkamy. Jeśli jutro rano wyru-szymy, to pod wieczór będziemy w
Lagunie.
- Czy on wie, że chce pan wykopywać przedpotopowe zwierzęta?
-‘Iak. Zapewniał mnie, że w Chaco można je znaleźć.
- I proponował, żeby pan tam d~ niego dołączył? - zapytał oficer nieufnie.
- Nie. Prosiłem, by mnie zabrał ze sobą, ale odmówił.
-Tak też sobie pomyślałem. Ma co innego do robóty niż szukać z panem starych kości. Więc pan
po kryjomu za nim pojechał, a on o tym nic nie wie?
-‘Tak, po kryjomu, po łacinie clandestinus, a także firtinus albo latito. 104
- Choć jest pan taki pewny w łacinie, to ostrzegam, niech pan nie będzie równie pewny miłego
przyjęcia ze strony tego sławnego czło-wieka. Niech pan zawróci! Niech pan kopie na
pampasach. Tb nie takie niebezpieczne jak podróż przez Chaco, gdzie za każdym drze-wem
może czaić się jaguar lub Indianin.
- Już panu powiedziałem, że nie boję się Indian, a gdyby mi się trafił jaguar, to odkryłem skuteczny
sposób, by każdego drapieżnika, a więc i jaguara tak załatwić, że będzie uciekał z podwiniętym
ogonem.
- Ciekaw jestem, jaki to sposób.
-Tb co prawda tajemnica, ale że pan mnie tak uprzejmie przyjął, więc ją panu zdradzę. Jeśli
napadnie na pana dzikie zwierzę; należy uczepi~ sięjego ogona, po łacinie cauda. Nawet
najbardziej krwiożer-cza bestia z miejsca zacznie uciekać.
Porucznik otworzył usta, ale nie mógł wydobyć słowa, tylko w milczeniu spoglądał na uczonego.
- Pan się dziwi? - zapytał Morgenstern z uśmiechem. - Prawda, że pan się tego nie spodziewał?
- Nie, doprawdy nie! - odparł oficer wybuchając gromkim śmie-chem:
- Niech się pan nie śmieje, to prawda.
- Schwytać jaguara za ogon. Co za pomysł!
- Bardzo dobry pomysł! A przy tym taki prosty jak jajo Kolumba.
Kiedy trzymam zwierzę od tyłu, nie może mnie z przodu ugryźć.
- Ale jaguar błyskawicznie się odwróci i rozszarpie pana na strzępy.
- Mowy nie ma! Będzie ze strachu ryczał i z miejsca czmychnie.
Jestem tego pewien i wiem, że taka bestia jest o wiele mniej niebez-pieczna niż niejeden człowiek,
na przykład kapitan w Santa F~, który chciał nas zamkną~ albo oddae na pastwę żołnierzy.
Porucznik nastawił uszu i zapytał:
- Kapitan w Santa F8? Kiedy to było?
- Wczoraj.
105
- Obecnie jest tam tylko jeden kapitan, mianowicie kapitan Pęllejo. I on chciał pana zamknąć?
-‘Pak.
- Dlaczego?
- Z powodu pomyłki, przy czym nie było tu naszej winy. Czy mam panu opowiedzieć?
- Bardzo proszę! - odparł porucznik. Na jego twarzy malowało się ogromne napięcie.
Uczony opowiedział mu przygodę. Podczas jego relacji twarz ofi-cera coraz bardziej poważniała,
wreszcie rzekł o wiele mniej uprzej-mie: