Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

155
cię cofał, że na pewno by nas wykryli. Ale te draby nawet nie widzą, że kofi porusza ogonem i
strzyże uszami, zdradzając w ten sposób, że dzieje się coś niezwykłego. Na pewno wszystko
pójdzie gładko.
- Ja też tak myślę - odparł Geronimo. - Widzisz, jak wygląda sytuacja?
-Pewnie! Ogniska płoną tak jasno, że nad każdym można by upiec byka.
Zgromadziło się chyba ze stu Abiponów. Uzbrojeni byli częściowo
w rury do dmuchania, oszcz~py, łuki, strzały, częściowo zaś w strzelby.
Te óstatnie pochodziły na pewno z kryjówki, gdzie doktor Morgen-
stern szukał słynnego żółwia olbrzyma. Płonęło sześć ognisk. Przy
jednym obozowali biali i jeden Indianin, przy dalszych pięciu reszta
czerwonoskórych. Pierwsi siedzieli tak, że widae było twarze Indiani-
na, Antonia Perilla, kapitana Pelleja i dwóch żołnierzy. Inni dwaj
żoh~ierze siedzieli tyłem do nashzchujących. Gambusino nie siedział,
lecz się położył z kapeluszem nasuniętym na twarz, by nie raził go
blask ogniska. Ci, którzy należeli do grupy już wcześniej tu obozują-
cej, najwidoczniej już zjedli, nowo przybyli natomiast z trudem żuli przywiezione ze sobą
twarde, suszone mięso. Rozmawiali przy tym tak głośno, że byłoby słychać każde słowo, gdyby
nie mówili wszysey jednocześnie.
‘Idk się złoży#o, że ognisko, przy którym siedzieli biali, było poło-
żone bliżej krawędzi przesieki i to nie bez powodu. Na krawędzi bowiem rosły obok siebie dwa
mocne drzewa, do których przywiązano ~C,:.;:;: ;
doktora Morgensterna i jego służącego, i to tak, że wprawdzie stali wyprostowani, ale nie mogli
poruszać ani rękami, ani nógami.
Gdy brat Jaguar ogarnął wzrokiem sytuację, dał znak ręką swym
F
tówarzyszom, by wcisnęli się głębiej w zarośla, odwrócił się do nich i
5
rzekł:
- Uda się, ci ludzie nie mają pojęcia, że ktoś może znajdować się
w pobliżu. Wystarczyłoby nas dwóch, by uwolnić więźniów, ale do-brze; że przyłączyli się do
nas Anciano i Hauka. Czy macie krzesiwo?
156 4:’^; :.
‘fiJ:~’. ;.;
S.:-. .;
- ~k, takie jąkie używa się u nas.
- Wystarczy. Teraz posłuchajcie! Chcę przestraszyć tych ludzi i wprowadzić zamieszanie.
Zostawiliście wszystko, ale widzę, że ty, Anciano, zabrałeś róg z prochem. Czy jest pusty?
- Nie, senior, pełen.