Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

yły wioski. Wszystkie wioski składały się z jednoizbowych lepianek pokrytych . trawą, dokoła
były małe poletka, na ktdrych uprawiano kukurydzę, proso, fasolę, mandioca, quinoa, pomidory,
orzeszki ziemne, melony i dynie.
‘Ii~zymali się z daleka od tych wsi. Szczęście im sprzyjało, gdyż nie spotkali żadnego Abipona.
Niektóre z mijanych vsi wydawały się wyludnione, ale to dlatego, że mieszkaficy z powodu
zaplanowanej wyprawy wojennej zgromadzili się w bardziej odległych miejscach. Wieczorem
drugiego dnia przebyli obszar Abiponów i nazajutrz doiarli do pierwszej małej wioski szczepu
Camba; ostrzegli jej miesz-kaficów przed grożącym im niebezpieczefistwem. Wódz rozesłał młodych
ludzi we wszystkich kierunkach, by wezwali każdego zdolnego do noszenia broni, by stawił
się w dużej wiosce nad Czystym Strumie-niem. Dalej położone wsie nie miały powodu obawiać się
nieprzyja-ciela, w przeciwiefistwie do wiosek leżących w pobliżu przypuszczal-nej trasy
przemarszu Abiponów. Ta wsie należało opuśeić i mieszkań-cy razem z
wojownikami~wywędrowali nad Czysty Strumiefi, zabiera-jąc ze sobą swój ubogi dobytek.
~ Przed południem trzeciego dnia gromada jeźdźców dotarła do dużej, ale płytkiej wody, o
bagnistych brzegach. ‘Tdm, gdzie grunt był nieco twardszy, wyrosły drzewa i krzaki, a poza tym
tylko gęsta trzcina i sitowie wyśokości pięciu metrów. Wódz zwrócił się do doktora Morgensterna i
rzekł wskazując na wodę:
242
-To jest el Pantano de los Huesos, Bagno Kości, o którym panu mówiłem.
- Tb ono! - wykrzyknął radośnie uczony. - Czy można te kości zobaczyć?
- Wiele już zbutwiało, te natomiast, które znaleziono ostatnio, jeszcze tam leżą.
- Muszę tam pójść i je obejrzeć. Zatrzymajmy się!
Zatrzymał swego konia i ostatnie słowa wykrzyknął tak donośnie, ze słychać go było aż na końcu
pochodu.
- Tb niemożliwe - odparł ojciec Jaguar. - Nie możemy tracić cennego czasu z powodu pańskich
zmurszałych kości.
-.Ale te kości są o wiele cenniejsze niż czas, o którym pan mówi.
Jeśli nie chcecie czeka~, to was dogonię. Muszę te kości obejrzeć i żadna siła ludzka mnie nie
powstrzyma.
Hammer zrozumiał, że lepiej będzie ustąpić, więc odparł:
- Dobrze, niech pan zostanie, ale nie dł~iżej niż pół godziny, potem musi pan podwoić tempo, by
nas dogonić. Wódz da panu jednego ze swych ludzi jako przewodnika.
Mały uczony był zadowolony. Prźydzielono mu jednego z młodych Camba, który znał bagno i
wiedział, gdzie znajdują się kości. Fritz oczywiście towarzyszył swemu panu. Pochód odjechał, a ci
trzej zostali sami.
Camba ruszył w stronę wody, omijgjąc przy tym wszelkie niebez-pieczne miejsca. Gdy zsiadł z
konia i przywiązał go do krzaka, dał pozostałym znak, by uczynili to samo. Ale oni go nie
zrozumieli; ponieważ nie znali mowy, jaką się posługiwał. Okazało się teraz, że ten człowiek zna
co prawda Bagno Kości, ale nie rozumie ani słowa po hiszpaffsku.
-To dopiero heca - rzekł Fritz zeskakując z konia, by go przy-wiązać, a potem pomóc swemu panu.
= lbraz my nie rozumiemy jego chifiszczyzny, a on nie rozumie po turecku. Ciekaw jestem, co z
tego wyniknie.