Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

czasu na arenę wycho-dził odziany barwnie toreador i kroczył dumnie, by go podziwiano. Arena
była oddzielona od widowni barierą z desek, dość mocną, by oprzeć się uderzeniom byka, ale
niezbyt wysoką, po to, by toreador, . który znalazł sięw niebezpieczefistwie, mógłją przeskoczy~.
Z przodu były drzwi, przez które miały wybiec byki, przez tylne zaś jaguar. Powiadano, że ze
względu na południowoamerykafiskiego bizona trzeba było zastosować nadzwyezajne środki
ostrożności. ‘I~raz co prawda zwierzę było niewidoczne, ale dochodził jego ryk, z którego można
było wywnioskować, że bizon nie da się pokonać bez walki. Miejsca tuż za drewnianą barierką
były tafisze. ‘I~m siedział Fritz Kiesewetter, któremu jego nowy pan podarował bilet wstę~u.
Miejsca położone wyżej były o wiele droższe i tam siedzieli ludzie zamożni, a wśród nich bankier
ze swoim towarzystwem. Przypadek sprawił, że mężczyzna z siwą brodą, który wczoraj w „Cafe de
Paris” przedstawił się jako Hammer, wraz ze swoim przyjacielem zajmowali miejsca obok. On
siedział obok doktora Morgensterna, który usiłował swemu sąsiadowi~ młodemu
Peruwiaficzykowi, wytłumaczyć; jak naganne i niegodne są takie walki byków.
- Czy oglądał pan już kiedyś takie walki, młody człowieku? - zapytał. Anton Engelhardt
zaprzeczył.
- Więc muszę panu powiedzieć, że takie dręczenie zwierząt to nic nowego. Odbywało się ono już w
starożytnej Grecji, zwłaszcza w Tesalii oraz w Rzymie za rządów cezarów. ‘lb byli poganie,
więc można im wybaczyć. My natomiast jesteśmy chrześcijanami i powinniśmy zaniechać tych
okruciefistw.
- Ależ, senior, przecież pan także przyszedł, by to obejrzeć.
‘Id uwaga chłopca wyraźnie zmieszała uczonego. Próbował się
31
ratować odpowiedzią:
- A czy walka by się nie odbyła, gdybym tu nie siedział?
- No nie.
- Wobec tego nie mogę mieć wyrzutów sumienia. Poza tym przy-byłem tu, by
prowadzić studia, więc mam podwójne usprawiedliwie-nie, po łacinie excusatio, bo jest to
widowosko zoologiczne. Choć jakieś cenne znalezisko z dyluwium byłoby mi o wiele milsze.
- Czy przed dyluwium też odbywały się takie walki? - zapytał
Anton, z trudem ukrywając figlarny uśmiech.
Doktor zerknął na niego uważnie i odparł:
- Tego pytania nie da się załatwić krótkim „tak” lub „nie”. Mówi
się o człowieku z epoki przedlodowcowej, a nawet jeszcze starszej. Jeśli naprawdę istniał, to
przy ówczesnym niskim stopniu moralno-ści...
‘ Przerwano im, ponieważ rozległa się grzmiąca muzyka. Prezydent
wszedł do swojej loży i dał znak, że walki mogą się rozpocząć. Na
~widowni nagle zapadła taka cisza, że słychać było oddech sąsiada. ,
Władca dał ponowny znak i muzyka zaczęła grać marsza. Otworzyły
się drzwi i wpuszczono najpierw pikadorów. Wjechali na nędznych
i!yi,’..
koniach, bo nie chciano cenniejszych narażać na rogi byka. Za nimi
szli banderilleros i espados, by zrobić rundę wokół areny. Potem
;..
pikadorzy zajęli stanowiska pośrodku placu naprżeciwko drzwi, w
których oczekiwano pojawienia się byków. Oni bowiem mieli być
pierwszym obiektem ataku byków. Banderilleros i espados wycofali się
za słupy do nisz, które w tym celu umieszczono. ‘I~raz prezydent dał
!
znak po raz trzeci, otwarto przegrodę i byk wybiegł.