Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

Wówczas umilkły okrzyki. Zapadła tak głęboka cisza, że słychać
było wyraźnie, jak zwierzę drapie szponami belki. Każdy widział, że
jaguar upatrzył sobie czerwonego człowieczka. Wszyscy w jego pobli-
żu byli zagrożeni. Nietrudno sobie wyobrazić, jakie spustoszenie
spowodowałyby wśród tych stłoczonych ludzi szpony i kły drapieżni-
ka. Ludzie byli przekonani, że jaguar za chwilę wykona następny skok.On jednak zawisł na
barierce, ponieważ jego wzrok przyciągnęło coś innego; a tym czymś był siwobrody senior
nażwiskiem Hammer.
~ ‘Il;n bowiem, kiedy jaguar szykował się do skoku, zerwał się z
miejsca i szarpnięciem ściągnął uczonemu poncho z ramienia i wyjął
zza pasa nóż. ‘Ii~zymając nóż w prawej ręce, owinął sobie poncho
‘ dookoła lewego ramienia i skoczył na oparcie swojego miejsca. Stało
;”;,,.,-„,.,’.
się to w chwili; w której kiedy jaguar skoczył na barierę.
7
-Punto en boca - rozkazał donośnym głosem -ninguno mene-ase - cisza, niech nikt
się nie rusza!
36
Potem skakał po kolejnych oparciach, a ludzie z przerażenia cho-wali się pod ławkami. Jeszcze
jeden skok i Hammer stał na oparciu pierwszego rzędu, tak blisko jaguara, że mógł go dosięgnąć
ręką. Zwierzę śledziło ruchy olbrzymiego Niemca płonąeymi ślepiami, trwając w bezruchu
wiedziało, że zostało zaatakowane. ‘Ii~zymało się trzema łapami, otworzyło pasżczę i podniosło
przednią łapę do ciosu obronnego. Stali tak kilka sekund naprzeciw siebie, człowiek i zwie-rzę
zatapiając w sobie wzrok. Potem Hammer ujął nóż w zęby, by uwolnić prawą rękę i uderzył
jaguara pięścią w tylną część tułowia, tak że zwierzę nie mogło utrzymae równowagi. Jego tylne
łapy ześlizgnęly się z bariery, usiłował trzymaE się przednimi, parskając z wściekłości. Otrzymał
jednak tak potężny cios w pysk, że ześliznął się i spadł z powrotem na arenę.
Lecz IvTiemiec się tym nie zadowolił. Zeskoczył na arenę. Rozległy się okrzyki, albowiem ten
odważny mężczyzna znalazł się tuż przed jaguarem, który z głośnym rykiem pochylił się do skoku.
I teraz żaszło coś, czego nikt nie uważał za możliwe. Hammer wyjął nóż z ust, wysunął do przodu
lewą nogę i wyciągnął do zwierzęcia rękę owiniętą poncho. Czy śprawiło to pewne siebie
zachowanie, czy też siła szeroko roźwartych szarych oczu, których nieruchome spojrzenie jaguar
czuł na sobie, w każdym razie nie tylko zaniechał skoku, lecz powoli podciągnął tylne łapy, by się
cofnąć. Odsuwał się powoli, a Niemiec szedł za nim krok za krokiem, ańi na chwilę nie
spuszczając z niego wzroku.
Drapieżnik skulił ogon pod siebie jak zbity pies i cofał się coraz prędzej, a wtedy z dalszęgo
miejsca rozległo się wołanie:
-Que ynaravilla! Co za cud! ‘I~n mężczyzna to brat Jaguar! To sam brat Jaguar!
Na d,źwięk tego słynnego imienia, rozległy się gromkie oklaski, jakie tutaj rzadko się zdarzały.
- Brat Jaguar! Brat Jaguar! - wołali wszyscy.
Ton nieopisany hałas jeszcze bardziej przestraszył drapieżnika.
37
Jeśli dotąd tylko się cofał, to teiaz zawrócił i pobiegł w stronę drzwi, przez które wszedł. Były
zamknięte. Niemiec szedł za nim szybkim krokiem i rozkazał głosem, który słychać było nawet
przez ten hałas.