Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

- Więc zostaje pan, by stąd wraz ze swym przedpotopowym zwie-rzęciem wyruszyć w
cywilizowane okolice?
- ~k.
- Zdałem sobie sprawę, że mój kuriszt w Chaco i w górach cieszy się o wiele mniejszym uznaniem
niż w miastach i na pampasach. Pan wie, że jestem znakomitym chirurgiem, potrafię wyleczyć
każde zła-manie i każdą ranę, ale jeśli nikt nie chce skorzystać z mojej pomocy, to cała moja
wiedza jest tu niepotrzebna. Dlatego postanowiłem pozbawić brata Jaguara mojego towarzystwa
i razem z panem wrócić w okolice, gdzie żyją ludzie, którzy potrafią docenić naukę i jej
adeptów. Czy nie ma pan nic przeciwko temu?
- Nie. Pana towarzystwo bardzo mi odpowiada, po łacinie pera-moenusus albo pergratus.
Gdy nazajutrz grupa ludzi z bratem Jaguarem wyruszała, zebrali się wszyscy mieszkańcy wioski,
by jeszcze raz podziękować za oca-lenie i pożegnać się z nimi. Oddział wojowników odprowadził
ich . 334 w honorowej asyście pod dowództwem wodza. Dwaj Camba pojechali za nimi aż do
Salta, by przywieźć przedmioty, które brat Jaguar miał zakupić dla Morgensterna.
Około południa eskorta honorowa wróciła i wówczas wódz poje-
chał do Doliny Wyschniętego Jeziora, by odwiedzić rannych Abipo-
nów i ich opiekunów. Zabrał ze sobą kilku ludzi, a że Morgenstern
nie miał nic do roboty i się nudził, poprosił, by wolno mu było wraz z
Fritzem przyłączyć się do nich, na co chętnie się zgodzono. Znaleźli
wszystko w najlepszym porządku, od czasu ich nieobecności nic się
nie wydarzyło, co by mogło wzbudzić niepokój. Jedna rzecź tylko
zaniepokoiła Cambę, który przewodził reszcie. Zapytał mia’nowicie
wodza, ile koni zabrali biali Abiponom.
ii
- Brakuje dwóch - rzekł po namyśle. - Było pięćdziesięciu jeńców, mieli dwadzieścia pięć koni.
Konie gambusina i Perilla za-strzelono, powinno więc być dwadzieścia trzy. A ty mówisz, że
jest dwadzieścia jeden. Więc gdzie są dwa pozostałe? ^
- To chyba jakaś pomyłka - rzekł wódz.
- Nie, bo były dwadzieścia trzy siodła. Brak dwóch koni, które znikły wieczorem albo w nócy.
- Więc gdzie by mogły być?
- Gambusino je zabrał.
- Co ty mówisz! - zawołał’Iiearda Czaszka z przestrachem. --~ W jaki sposób dostałby się do
doliny? Przecież strzegł jej podwójny posterunek.
- Zapytaj ich, czy spełnili swbj obowiązek, czy też może siedzieli przy ognisku! Coś rni się
przypomina, co każe przypuszczać, że gam-busino potajemnie uprowadził dwa konie.
- Co takiego?
- Posłałem wczoraj kilku moich ludzi, by zabrali siodła zastrzelo-nych przez brata Jaguara koni. I
okazało się, że siodeł nie było. Czy to nie dziwne?
-- Nie, bq tamci dwaj zdjęli je i zabrali ze sobą, by użyć ich, gdy 335 zdobędą inne konie.
- Wówczas zabraliby także uzdy.
- A były?
-‘Tak, moi ludzie je przynieśli.
-To rzeczywiście niezrozumiałe, bo kto bierze siodło, bierze też uzdę. Jest bardziej potrzebna, bo
bez niej nie można jechać.
-Dla mnie to zrozumiałe. Konie, które zdobyliśmy, miałyjeszcze uzdy, a brakuje dwóch.
Gambusżno zabrał dwa konie, a że miały uzdy, zdjął z zabitych koni tylko siodła.
- Ale jak dostał się do doliny, skoro strźegło jej dwóch naszych wojowników?
- Obawiam się, że opuścili posterunek. Posłuchaj dalej! Pojecha-łem sam i szukałem śladów.
Znalazłem ślad, jaki zostawili obaj ucie-kający i ich tropiciele. Znalazłem także ślady, jakie
pozostawili brat Jaguar i stary Anciano podczas drogi powrotnej. Prowadziły w pobli-żu lasu.