Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

tykwy i zalewa wrzątkiem. Herbaty się nie pije, tylko sączy z tykwy za pomocą cienkiej metalowej
rurki zwanej bombilla. Ponie-waż bombilla bardzo się nagrzewa, cudzoziemcy, nie przyzwyczajeni
tego rodzaju picia, parzą sobie wargi i język, dopóki się nie nauczą ostrożności. .
‘Paką mate zostali poezęstowani trzej goście. Chirurg sączył ostroż-nie, także Fritz był j uż dość
długo w tym kraj u, więc wiedział, że trzeba uważa~. Doktor natomiast złożył mate natychmiast
należną jej dani-nę, którą z reguły składa każdy cudzoziemiec. Bombilla była gorąca, on żaś
pociągnął mocno, więcwessał za dużo gorącego płynu. Poparzył się, ale ponieważ uznał za
niestosowne wypluć mate, potknął napój. Oczywiście poparzył sobie także przełyk i gardło, więc
zawołał wykrzy-wiając się boleśnie:
- Ojej, moje wargi, moje gardło, mój przełyk, po łacinie labia, palatum i gluttus! To prawdziwie
diabelski trunek, w sam raz nadający się do torturowania grzesznikóww piekle. Dziękuję
uprzejmie za taki
79
eliksir!
ł’... .
- Powiedziałem to samo, jak piłem to po raz pierwszy - rzekł Fritz. - Kiedy człowiek mocniej
pociągnie, rna wrażenie, że w jego wnętrzu szaleje pożar, ale to nie trwa długo, człowiek się
przyzwycza-ja. Niech więc pan pije dalej, doktorze.
- Ani myślę. Mbj przełyk to chyba jeden wielki bąbel:
Żadne namowy nie skłoniły go do dalszego picia. Obaj pozostali rnężczyźni wkrótce
opróżnili swoje calabazas, czyli tykwy, po czym zarządca poprosił ich, by asystowali przy
cechowaniu bydła. Parmesan zdjął swoje czerwone poncho, chustkę i chiripę. Gdy
Morgenstern zapytał go, dlaczego to robi, odparł:
-Tb wasza miłośćjeszcze nie wie, że czerwony kolor drażni to na wpół dzikie bydło? Kto ma
na sobie czerwone szaty, niech się nie waży zbliżać do toro.
-Tak pa~ sądzi? Ja wiem i zostało to potwierdzone naukówo, że tylko indyk reaguje na ten
piękny kolor. Ale że i wół, po łacinie bos, też nie znosi czerwieni, o tym wprawdzie
słyszałem, ale żaden zoolog nie potwierdził tego. Ponieważ jestem zoologiem, a tu mam
dosko-nałą okazję, by zebrać materiał na ten temat, byłoby nieodpowiedzial-ne, gdybym
zdjął swoją czernvoną odzież.
- Ale naraża się pan na niebezpieczefistwo!
- Kiedy w grę wchodzi rozwiązanie jakiegoś zadania, prawdziwy ad~pt nauki nie może się
zastanawiać, czy związane jest z tym jakieś niebezpieczefistwo. Pozostanę więcw moim
ubraniu.
- Ja też - stwierdził Fritz. - Jestem sługą zoologa, więc nawet największe bydlę nie rnoże być
dla mnie niczym innym tylko przed-rniotem nauki.
Wyszli na dwór. Główne wejście do korralu było zamknięte, ale
obok można się było prześliznąć przez mały otwór. Goście skorzystali z tego przejścia.
Zarządca pózostał za ogrodzenrem. Rodeo, czyli spędzanie stada do korralów, było w
pełnym toku.
Większość bydła zatrwożona trzymała się w tylnej części ogrodzonego
placu, młode zwierzęta natomiast, które trzeba było cechować, biega-ły, popędzane przez gauczów,
dookoła wolnej przestrzeni. Każde zwierzę, które trzeba byłó naCechować, należałó schwytać i
związad, by n~e mogło się wyrwać. Do tego wyznaczono pięciu gauczów. Reszta zajęta była
podsycaniem ógnia, w którym rozżarzano stemple. Cechowanie miało następujący przebieg; wół
przeznaczony do tego był odseparowany od reszty. Kiedy biegał po placu, pędził za nim gauczo, by
zarzuciC mu lasso na łeb. Pętla zaciągała się niezawodnie dookoła szyi, tamowała oddech-i zwalała