Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

- To nie może być nikt inny, tylko kapitan Pellejo, z którym mieliśmy się tutaj spotkaE. Nasz
podstęp zatem się udał. Otrzymał rozkaz objechania granicy. Tak więc mamy w ręku granice i
wszystkie osiedla nad~ rzeką. W ten sposób przed naszymi czerwonoskórymi sojusznikami w
chwili działania wszystkie bramy bądą stały otworem. 1b on, na pewno on. Sądzę, że nie
zostawimy jemu ujęcia tego tam draba; lecz sami to uczynimy, zanim on nadjedzie. Popatrzcie,
ten łajdak opuszcza się do składu. Tb ostatnia chwila. Otoczmy to miejsce. Naprzód! Kilku
niech pochwyci konie; wtedy ten łotr nam nie ujdzie. Gromada ruszyła szybko w stronę
magazynu prochu, który doktor Morgenstern uważał za miejsce, gdzie zadomowiło się
przedpotopo-we zwierzę.
Fritz z chirurgiem rozkopali glinę, która tworzyła dno jaskini.
Każdemu uderzeniu towarzyszył głuchy odgłos, dowód, że pod tym
dnem była pusta przestrzeń. Kiedy dokopali się na głębokość około
jednej stopy, ku swemu zdziwieruu natrafili na mocne gałęzie ułożone
obok siebie i stanowiące podpory glinianego dna. Wyciągnęli kilka z
_
nich i w ten sposób powstał wielki otwór, przez który mogli zajrzeć do środka. Zobaczyli jeszcze
większą jaskinię niż górna. Stały w niej 130 lub leżały liczne małe beczki zawinięte w skórę
nasyconą żywicą oraz podłużne, również zabezpieczone przed wilgocią paczki. Fritz ukląkł, by
sięgnąE po jedną z nich. Była ciężka, tak że chirurg musiał mu pomóc. Kiedy ją wyciągnęli i
otworzyli, oczom ich ukazała się znako-micie utrzymana brofi.
- Co za niespodzianka! - zawołał. -To strzelby. Należy przypu-szczać, że w beczkach jest proch i
ołów! Panie doktorze, niech pan tu wejdzie. Znaleźliśmy cóś dziwnego.
- Coś dziwnego? - zapytał Morgenstern. - Pancerz brzuszny Gigantochelonu jest czymś bardzo
ważnym, ale nie dziwnym. Macie go?
- Pancerza niestety nie, ale zupełnie inny rodzaj uzbrojenia.
Niech pan nas z łaski swojej zaszczyci swoją wizytą.
Morgenstern odłożył motykę i poszedł do swych towarzyszy.
W tej samej chwili Antonio Perillo rzekł:
- Popatrzcie, ten łotr zszedł do magazynu.
- Niech pan spojrzy - powiedział Fritz. - Już przed potopem wymyślono proch i strzelby. ‘Pakie
odkrycie jest chyba ważniejsze od Gigantochelonii.
Mały uczony miał niewyraźną minę. Otwtirzył usta i wytrzeszczył oczy.
- Strzelby? - wykrztusił. - Doprawdy strzeIby! Jest niemal pewne, że ani w sylurze, ani wcześniej,
ani też w epokach późniejszych nie znano broni palnej. Jeśli ta brofi znajduje się pod pancerzem
Gigantochelonii, to schowały ją tutaj jakieś indywidua ludzkie z daw-nych czasów. Ludzie ci nie
wiedzieli nic o paleozoologii, bo inaczej zdawaliby sobie sprawę, że umieścili swoją brofi-w
miejscu, którego znaczenie dla prehistorycznych stosunków...
Nie dokoficzył zdania. Zbliżający się tętent kopyt koffskich prze-
niósł go z prehistorii do współczesności. Rozległy się głośne okrzyki,
a kiedy Morgenstern wysunął głowę z jamy, by zobaczy~, co się dzieje,
ujrzał, że wielu Indian pochwyciło za brofi, którą on i jego towarzysze
131
pozostawili. Dwóch białych skierowało na niego rewolwery, a jeden z nich zawołał rozkazującym
tonem:
- Niech pan wychodzi z tej nory wraz ze swymi towarzyszami.
Musimy z wami pogadać!
- Antonio Perillo! - zawołał uczony, który rozpoznał tego mó-wiącego.