Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

286
-Tak. Poza tym dziwne jest, że wszystkie nasze magazyny broni są puste. Ponieważ sądziłem, że
przypadkowo odkryli je Indianie, nie łączyłem tej okoliczności z bratem Jaguarem. Dziś, kiedy
się nad tym zastanawiam, nie wierzę, że obaj nasi więźniowie zostali rozszarpani przez
krokodyle. To, co tylko podejrzewałem, teraz uważam za nie-zbitą pewnoś~. Brat Jaguar jest
tutaj!
- Ale jak on ich uwolnił? Rzemienie zwisały jeszcze z drzewa.
-Tego ja także nie rozumiem, ale ten człowiek potrafi dokonywać rzeczy, które dla innych są po
prostu niemożliwe.
- Jeśli twoje przypuszczenia są słuszne, musimy liczyć się z tym, że już żwołał Camba i teraz
gdzieś się z nimi ukrywa, by na nas napaść.
- ‘I~go nie twierdzę, bo nie miał tyle czasu. Ale tak czy owak musimy się pospieszyć. Jeśli
wyruszymy skoro świt, to wieczorem będziemy nad Czystym Strumieniem i jeszcze w nocy
napadniemy na wioskę.
-Ajeśli Camba są uzbrojeni?
- Wówczas nasza wyprawa wojenna weźmie w łeb.
- Demonio! Tyle kosztowała nas wysiłku i pieniędzy! Wróciliby-śmy jako nędzarze.
- Gramy va banque. Jeśli przegramy, nie pozostanie nam nic innego jak zaczynać od początku. Ja
znów pójdę w góry, by szukać złota czy srebra, a ty powrócisz do swego zawodu toreadora.
- I ty pewnego pięknego dnia zginiesz w górach, a mnie czeka taki sam los na arenie. Stwierdziłem
teraz w Buenos Aires, że już nie jestem tym samym toreadorem co kiedyś. Moje mięśnie
zwiotczały, a członki zesztywniały. Nie, ani myślę wracać do dawnego zawodu.
- Więc co poćzniesz? Może udasz się ze mną w góry?
- Aby kiedyś znaleziono mój szkielet w Kordylierach? Nie, maW lepszy pomysł.
- Jaki?
Toreador przez chwilę się wahał. Potem odparł tajemniczo:
- Nikomu dotąd tego nie mówiłem i nikt miał o tym nie wiedzieć,
287
, ale może dojść do walki z Camba i mogę zostać ranny, a nawet zabity. . Więc szkoda by było,
żeby ta tajemnica umarła wraz ze mną. Jesteś moim najlepszym kompanem, więc ci powiem.
- Aleś mnie zaciekawił! Uroczysty ton, jakim przemawiasz, każe przypuszczać, że chodzi o coś
zupełnie niezwykłego.
- Bo jest niezwykłe! Mam bowiem na myśli skarb, który wydaje się po prostu niewyobrażalny.
- Skarb? Posłuchaj, czy ty przypadkiem nie bredzisz?
- Nie bredzę, to, co usłyszysz, jest szczerą prawdą. Dowiodę ci za pomocą jednej rzeczy, którą
dokładnie znasz. , - Jaka to rzecz?
- Długie siwe włosy, które u mnie widziałeś.
- Ach, ten skalp Indianina, który chciał cię napaść, ale ty go zabiłeś?
- Ten sam. Ale sprawa przedstawiała się inaczej, niż dotąd mówi-łem. Tobie mogę wyznać prawdę,
ponieważ sam często robiłeś podo-bne rzeczy. Nie Indianin na mnie napadł, lecz ja na niego.
? ,
-Demonżo Więc tak sprawa wygląda Otóż powiem ci szczerze że nie wierzyłem w twoją bajeczk .
Nie miałeś wtedy ze sobą nic, co ę b wzbudziło chciwość Indianina. Awi c o na adłeś a e o włos
y ę n’ g P , 1 g mają jakiś związek ze skarbem, o którym mówisz? Czy mam przypu-szczać, że
tamten Indianin był posiadaczem skarbu ř -‘l~k.
?
e diablos! Mów wyraźniej! Czemu go nie zabrałeś