Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

152
- Tb pojedziemy spokojnie dalej.
-Ach, tak? Anie pomyślałeś o buncie, który zamierzająwzniecić?
- Właściwie nas to nic nie obchodzi.
- A jednak! Jesteśmy dobrymi i wiernymi poddanymi naszego prezydenta. I mamy się teraz
spokojnie przyglądać, jak go usuną z urzędu, a może nawet zamordują?
- Do tego nie dojdzie. Nie wiem co prawda, kto stoi na czele tego buntu, ale w każdym razie nie
jest to typ, który by chciał zmierzyć się z Mi’tre.
- Tb nawet bardzo prawdopodobne, ale zakładając, że bunt zosta-nie stłumiony, jedno jest pewne;
będzie to kosztowało życie i dobytek wielu.ludzi. A więc nie możemy po cichu się ulotnić,
musimy dać tym łotrom nauczkę.
- Ale chyba nie przy użyciu broni?
- Owszem, kilku zastrzelimy.
- Nie. Tego nie zrobię. Jeśli to nie jest konieczne, nie zabiję żadnego człowieka. ‘
- Znów te twoje pojęcia i wyobrażenia z Północy. Żal ci tych czerwonych ludzi, którzy muszą tak
nędznie ginąć. Może masz i rację, bo naprawdę ich szkoda, są dzielni i odważni. Ale nasi
południowi Indianie nie posiadają tych zalet, są tchórzliwi i podstępni, wypadają z lasów, by w
nocy kraść i mordować śpiących. A kiedy natrafią na opór albo zostaną zaatakowani, uciekają
gdzie pieprz rośnie. Ludzie; którzy strzelają zatrutymi strzałami, nie zasługują na szacunek ani
na współczucie. Aż mnie ręce świerzbią, by im pokazać, co znaczy wro-gość brata Jaguara i
jego ludzi.
- Niech cię ręce świerzbią. Dziś wystarczy nam, jeśli uwolnimy obu niewinnych ludzi. Kiedy tego
dokonamy, zobaczymy, co robić dalej.
- Ilu ludzi weźmiesz ze sobą?
- Na razie tylko ciebie. Inni tu pozostaną. Im mniej nas będzie, tym łatwiej się ukryjemy. 153
Chociaż rozmowę prowadzono głośno i wszyscy usłyszeli ostatnie
słowa, nikt się nie sprzeciwił. Grupa nie miała przywódcy i wszyscy
, posiadali równe prawa, lecz osobowość olbrzyma, który
przewyższał
wszystkich nie tylko fizycznie, ale też umysłowo, sprawiała,
że każdy
w duchu uznawał go za wodza, którego należy słucha~.
Tak więc ludzie milczeniem wyrazili aprobatę dla jego słów, ale
jeden się sprzeciwił, rnianowicie stary Anciano.
- Senior, czemu chce pan iść sam? Proszę zabrać ze sobą mnie i
~ mojego wnuka! Przecież pan nas zna i wie, że nie będziemy zawadzać.
Brat Jaguar milczał przez chwilę, zastanawiając się, wreszcie
i
rzekł:
-Tak, znam was. Potraficie podejść dziką lamę i złowić kondora
niemal w jego gnieździe. Co prawda nigdy nie widziałem, czy potrań-
cie zbliżyć się niepostrzeżenie do człowieka, ale teraz jest noc, a
Abiponi nie są tacy bystrzy jak Siuksowie, Apacze czy Komancze z
Ameryki Północnej. Poza tym wiecie, gdzie ci ludzie obozują. Więc
zabierzemy was. Przygotujcie się.