Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

- Ależ, seniores, co wam przyszło do głowy opuścić nas bez pożegnania! ‘Idk się o was
martwiliśmy! Mógł was pożreć jakiś żółw olbrzym!
To doktor Parmesan powitał ich w ten sposób. Morgenstern wolał milczee, Fritz przeciwnie.
- Nawet gdyby nas pożarł i tak byśmy się nie bali. Przecież pan by nas wypruł z brzucha tego
zwierza.
- Na pewno bym to zrobił, gdybym we właściwym czasie został zawiadomiony. Przecież wiecie; że
żaden zabieg, żadna operacja nie jest dla rnnie zbyt trudna. Byliście nad bagnem?
- Tak. Właściwie chcieliśmy pojechać na księżyc, ale jeszcze nie ma pełni, więc brak tam dla nas
miejsca.
- Z pańskiego wesołego nastroju wnioskuję, że wam się powiodło.
A myśmy się obawiali, że wpadliście w ręce Abiponów. Ale jest tu pewna ciemna plama. Gdzie
właściwie są konie, które zabraliście?
-L Pożarły je żółwie giganty. Jeśli zechce pan przeprowad~ić jedną
299 ze swoich słynnych operacji, może będzie pan mógł uratować te biedne stworzenia.
Z tymi słowami Fritz odwrócił się i poszedł w ślady swego pana, który usiadł pod drzewem.
-‘I~n chirurg chciał mi dokuczyć, ale sobie z nim poradziłem. Tb prawda, że straciliśmy konie,
bardzo mi ich szkoda. Ale dziwi mnie, że brat Jaguar wcale nas nie zbeształ. Czy pan to
zauważył?
- Poczekaj! Jeszcze to zrobi, kiedy znajdzie czas.
- Niestety, mam pan chyba rację. Ale niech pan się nie martwi.
Biorę wszystko na siebie. Powiem, że to był mój pomysł. Wciąż mi te kości chodziły po głowie i
nie spocząłem, aż pan się zgodził tam pojechać.
- Nie, Fritz, nic z tego. Nie przyjmę od ciebie takiej‘ ofiary. 1b byłoby z mojej strony niehonorowe.
Straciłbym szacunek dla saxńego siebie.
- Co takiego? A kto żąda, aby pan sam siebie szanował? Nikt!
Najważniejsze, że ja pana szanuję, i że inni też pana szanują.
- Daj spokój, drogi Fritz! I tak nikt by ci nie uwierzył. Co prawda gdybym wiedział, co się
wydarzy; nigdy by do tego nie doszło: Popeł-niliśmy błąd, który chyba trudno będzie naprawić.
- Wcale nie! Wiem, jak możemy odżyskać honor.
- Jak?
- Wykazując się odwagą.
- Masz na myś~i udział w walce, która ma nastąpić?
- Oczywiście! A może woli pan wykazać odwagę, kiedyjuż będzie po walce?
- I~m. Nie jestem tchórzem, ale człowiek odważny jest zarazem ~. człowiekiem żądnym krwi, a ja
nie chciałbym przelewać krwi, po łacinie sangius.
- Aha! Chce pan oszczędzić ludzi, ktbrzy powiesili nas nad pasz-czami krokodyli? Nie
przypominam sobie, bym był kiedykolwiek ludożercą, ale takich drani należy usuwać z tego
świata. 300 podczas gdy Fritz usiłował obudzi~ w swym panu ducha wojowni-czości, biali
zebrali się wraz z wodzami Carnba, by dowiedzieć się, co ojciec Jaguar odkrył podczas zwiadu.
Opowiedział im wszystko.
- Jestem przekonany, - dodał - że wpadną w nasze ręce. Wcale nie musimy się spieszyć, bo wedł’ug
mnie nie dotrą tu przed pohzd-niem. Więc teraz stu waszych ludzi przejdzie przez dolinę i
ukryje się prźed wrogiem na skraju lasu. Poprowadzi ich Geronimo. W samej dolinie ja będę
dowodził. Zajmę stanowisko pośrodku krawędzi. Oni rozbiją obóz, by wypocząć. Wówczas
wyjdę z ukrycia, podejdę do przywódców i zażądam,. by się póddali.
- A jeśli nie zechcą? - zapytał Geronimo.
- To niech się wówczas dzieje, co się dziać musi, ja swój obowiązek spełniłem.
- Oni cię nie wypuszczą!