Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

- Przychodzi pan w samą porę, by usłyszeć, jakie mam prawo do strzelb, które pan sobie
przywłaszczył.
- Przywłaszczył? Nic o tym nie wiem. Wziąłem je tylko na prze-chowanie - odparł bardzo
powściągliwie.
-Jakim prawem, jeśli wolno zapytać?
- Słusznie pan mówi, jeśli wolno zapytać? Jakim prawem pan mnie pyta?
- Jestem pełnomocnikiem generała Mitre.
- Byłbym gotów to uznać, gdyby mógł mi pan tego dowieść.
- Jakich dowodów pan żąda?
- Pisemnego pełnomocnictwa.
- Co pan sobie wyobraża! Sądzi pan, że takie dokumenty wozi się ze sobą w Gran Chaco?
- To jest niezbędne, jeśli chce pan być uznany za pełnomocnika.
- Daję panu moje słowo honoru. Chyba to wystarczy?! - wy-krzyknął Verano gniewnie. - Jeśli nie,
to... Zrobił groźny ruch, jakby sięgał po nóż.
- Niech pan go zostawi tam, gdzie jest! Kto mi pokaże ostrze, poczuje moją pięść. Oświadczam, że
wystarczy mi paftskie słowo honoru, bo jest pan co prawda bardzo gwałtownym człowiekiem,
ale nigdy dotąd nie słyszałem, by dopuścił się pan czynu niezgodnego z honorem. ‘
221
- A więc się zgadzamy.
-Tak, ale i nie. Proszę mnie dobrze zrozumieć. Co prawda wystar-czy mi pafiskie słowo honoru, że
jest pan pełnomocnikiem generała. Ale jakie otrzymał pan~pełnomocnictwo?
- Na poszukiwanie skradzionych strzelb.
- No, a kiedy pan już znajdzie złodzieja?
- Mam złożyć raport.
- A potem?
- Potem... Generał rozkaże, co dalej.
- Pięknie. Ti;raz się zgadzamy. Pan miał szukać skradzionych strzelb, a w razie ich znalezienia
zdać z tego sprawę i czekać na dalsze rozkazy. Ja znalazłem strzelby. Czy są to te same, które...
- Oczywiście, senior! - przerwał mu porucznik - Kiedy pan wyszedł, obejrzałem je sobie: Są to te
same, które skradziono ze zbrojowni. Generał odkrył tę kradzież i zanim jeszcze ktoś się czegoś
dowiedział, kazał przeprowadzić szczegółowe śledztwo. Tb, co wyszło na jaw, było
zaskakujące. Najprawdopodobniej dozorca zbrojowni dał się przekupi~. Przekazał ludziom
planującym rebelię kilkaset strzelb i dużo amunicji. Nie dowiedziano się jeszcze, kto stoi na ich
czele. Jedno nie ulega wątpliwości, że zamieszany jest w to toreador;
Antonio Perillo. ‘l~n człowiek wkrótce po tej kradzieży, a więc przed kilkoma miesiącami, przybył
do Rio Salado z robotnikami, sprzętem, bronią oraz amunicją, a potem wrócił tylko z robotnikami i
sprzętem. Zakopał brofi. Bo niby po co zabierałby łópaty? ‘Ii~z~ba było się dowiedzieć, gdzie to
ukryli. Ponieważ znam Chaco, otrzymałem roz-kaz, by przejść przez Salado i zbądać sprawę.
Abiponi są teraz wrogo~ nastawieni do rządu, nie mogłem się więc do nich zwrócić. Odnala-złem
szczep Camba i spotkałem wodza z czterema wojownikami, z których jeden widział białych ludzi
nad Źródłem Bliźniąt. Craneo-duro od razu zgodził się pojechać ze mną do tego miejsca. Po drodze
natrafiliśmy na grupę osiemdziesięciu Abiponów, którzyjak mi wódz powiedział, zdawali się
wracać znad Jeziora Palmowego: Potrak’towali 222 nas wrogo. Broniłem się, kilku z nich nawet
zastrzeliłem, ale pokonali mnie i moich towarzyszy, zabrali brofi, obrabowali i zanieśli nad jezioro,
gdzie mieli nas utopić. Ci chłopcy nas ocąlili. Słyszałem, gdzie znaleźliście brofi i jestem
przekonany, że pan mi ją wyda.
- Nie, seriior! Pan zda sprawę generałowi, a to, co on potem rozkaże, zostanie wykonane. Na razie
nie może pan i tak wykorzystać strzelb i amunicji. Ja natomiast bardzo ich potrzebuję.