Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

- Nie, bo wówczas musiałbym się na dłużej zwrbcić twarzą w jego stronę, a tego właśnie chciałem
uniknąć. Nie widziałem dokładnie jego rysów, tyle tylko zauważyłem, że miał siwe włosy.
293
- A postać?
- Siedział na ziemi, więc nie widziałem, ale drobnej postury chyba nie był.
- Ha! Byłeś nierozważny. ‘I~n człowiek może w każdej chwili się pojawi~ i cię oskarżyć.
Powinieneś był przysiąść się do niego i w odpowiedniej chwili go zastrzelić.
- Później to samo pomyślałem i dziś żałuję, że tego nie zrobiłem, bo wydaje mi śię, że ten człowiek
przyjrzał mi się dokładniej, niż sądziłem.
- Dlaczego tak uważasz? Czyżbyś go później spotkał?
- Chyba tak. Rzucił mi w twarz pogróżkę, która mogła dotyczyć tylko tamtej sprawy.
- Kto to był?
- Brat Jaguar.
- Iialgame Dios! On? Więc ten człowiek jest w to zamieszany?
Perillo opowiedział o swym spotkaniu w gospodzie w Buenos Aires, gdzie brat Jaguar przypomniał
mu Salina del Condor. Wtedy gambusino krzyknął tak głośno, że omal nie zbudził śpiących:
- Tb był on, na pewno on! Strzeż się go! ‘Iirraz mamyjeszcze jeden powód, by jak najszybciej go
sprzątnąć. Opowiadaj dalej!
- Jechałem wtedy cały dzień i całą noc, nie zatrzymując się dłużej niż na kilka minut i starałem się
zatrzeć ślady. Oc;zywiście aż się paliłem, by wrócić do Barranca i poszukać złota, ale musiałem
w tej sytuacji calą sprawę przesunąć o kilka tygodni. Czas spędziłem w Chicoana, gdzie miałem
szczęście spotkać handlarza starociami, któ-ry odkupił ode mnie cały złoty łup, nie pytając, skąd
go mam. Suma, jaką otrzymałem, skusiła mnie i pojechałem do Salty. Tam zagrałem i znów
straciłem prawie wszystko, tak że ledwie starczyło na podróż do Barranca.
- I nic nie znalazłeś?
- Niestety! Kiedy przybyłem na miejsce, gdzie zastrzeliłern India-nina, nie było po nim śladu.
Kondory rozniosły jego kości. Potem,
294 w Barranca, przeszukałem dokładnie teren, ale nic nie znalazłem. Ilekroć później tam
wracałem, poszukiwałem nadaremnie. Ale je-stem przekonany, że gdzieś tam są ukryte skarby,
które kiedyś nale-żały do władców Peru.
- 1b bardzo możliwe. Chyba nie dość dokładnie szukałeś. ‘Iii potrzebna jest bystrość umysłu i duże
doświadczenie, a tego tobie brakuje.
- To właśnie sobie powiedziałem i dlatego myślę, że w tobie znalazłem właściwego człowieka. Czy
byłbyś gotów udać się ze mną do tamtej rozpadliny?
-‘I~k. Im wcześniej, tym lepiej. Nie należy się wahać; kiedy idzie o tak cenne rzeczy. Przypadek
może skierować tam kogoś innego, kto odkryje to, czego ty mimo całego wysiłku nie zdołałeś
znaleźć. Gdyby nasza wyprawa przeciwko Camba z jakiegoś powodu nam się nie powiodła,
powinniśmy jak najszybciej pojechać w góry, by zagarnąć skarby zamordowanego przez ciebie
Indianina.
- Sądzisz, że je znajdziemy?
- Mam nadzieję. A teraz zrobię rundę, by się przekonać, czy jesteśmy tu bezpieczni. Nie mogę
pozbyć się my~li, że ten brat Jaguar jest tu w pobliżu i skrada się wokół nas.
Gdy kapitan usłyszał te słowa, szybko wycofał się do obozu i ułożył na swoim miejscu.
Bitwa w dziewiczym lesie
Nazajutrz, ledwie zaświtało, zbudzono śpiących i przygotowywano się do wymarszu. Ponieważ
spośród ośmiuset wojowników tylko pięć-i dziesięciu miało konie, było już prawie południe, zanim
ukazała się gęstwina leśna otaczająca z obu stron Dolinę Wyschniętego Jeziora.