08.05.2013 Views

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Marco Tulio Cicerón Diálogos del Orador<br />

insolitam mihi loquacitatem impulerit,<br />

acceperitis."<br />

[LXXXIX] [362] "Nos vero," inquit Catulus<br />

"etenim pro me hoc et pro meo fratre respondeo,<br />

non modo tibi ignoscimus, sed te diligimus<br />

magnamque tibi habemus gratiam; et cum<br />

humanitatem et facilitatem agnoscimus tuam,<br />

tum admiramur istam scientiam et copiam.<br />

Equidem etiam hoc me adsecutum puto, quod<br />

magno sum levatus errore et illa admiratione<br />

liberatus, quod multis cum aliis semper admirari<br />

solebam, unde esset illa tanta tua in causis<br />

divinitas; nec enim te ista attigisse arbitrabar,<br />

quae diligentissime cognosse et undique<br />

conlegisse usuque doctum partim correxisse<br />

video, partim <strong>com</strong>probasse; [363] neque eo<br />

minus eloquentiam tuam et multo magis virtutem<br />

et diligentiam admiror et simul gaudeo iudicium<br />

animi mei <strong>com</strong>probari, quod semper statui<br />

neminem sapientiae laudem et eloquentiae sine<br />

summo studio et labore et doctrina consequi<br />

posse. Sed tamen quidnam est [id] quod dixisti<br />

fore, ut tibi ignosceremus, si cognossemus, quae<br />

te causa in sermonem impulisset? Quae est enim<br />

alia causa, nisi quod nobis et horum<br />

adulescentium studio, qui te attentissime<br />

audierunt, morem gerere voluisti?" [364] Tum<br />

ille "adimere" inquit "omnem recusationem<br />

Crasso volui, quem ego paulo ante sciebam vel<br />

pudentius vel invitius, nolo enim dicere de tam<br />

suavi homine fastidiosius, ad hoc genus sermonis<br />

accedere. Quid enim poterit dicere? Consularem<br />

se [esse] hominem et censorium? Eadem nostra<br />

causa est. An aetatem adferet? Quadriennio<br />

minor est. An se haec nescire? Quae ego sero,<br />

quae cursim arripui, quae subsicivis operis, ut<br />

aiunt, iste a puero, summo studio, doctoribus.<br />

Nihil dicam de ingenio, cui par nemo fuit: etenim<br />

me dicentem qui audiret, nemo umquam tam sui<br />

despiciens fuit quin speraret aut melius aut<br />

eodem modo se posse dicere; Crasso dicente<br />

nemo tam arrogans, qui similiter se umquam<br />

dicturum esse confideret. Quam ob rem ne frustra<br />

hi tales viri venerint, te aliquando, Crasse,<br />

audiamus."<br />

[XC] [365] Tum ille "ut ita ista esse concedam,"<br />

inquit "Antoni, quae sunt valde secus, quid mihi<br />

[tu] tandem hodie aut cuiquam homini quod dici<br />

insólita locuacidad.<br />

142<br />

-Nosotros, dijo Cátulo (y en esto respondo por mí y<br />

mi hermano), no sólo te perdonamos, sino que te<br />

damos muchas gracias; y reconociendo tu cortesía<br />

y agrado, admirarnos al mismo tiempo tu ciencia y<br />

sabiduría. Yo he salido hoy de un grande error y<br />

admiración en que estaba, porque solía<br />

asombrarme con muchos otros de la divina<br />

perfección de tus discursos, y estaba persuadido<br />

de que ni siquiera habías saludado los preceptos,<br />

y ahora veo que los conoces perfectamente y que<br />

los has recogido de todas partes, y que, amaestrado<br />

por el uso, has corregido unos y <strong>com</strong>probado otros.<br />

Y no por eso admiro menos tu elocuencia, aunque<br />

más tu virtud y estudio, y a la vez me huelgo de<br />

ver confirmada la opinión que siempre tuve de que<br />

nadie puede alcanzar la gloria de sabiduría y<br />

elocuencia sin sumo estudio, trabajo y doctrina.<br />

¿Pero qué quisiste dar a entender cuando decías<br />

que te perdonaríamos sí supiéramos la causa que te<br />

había movido a hablar? ¿Qué otra causa pudo<br />

haber sino satisfacer nuestros deseos y los de<br />

estos jóvenes que con tanta atención te oyeron?»<br />

Antonio respondió: «Quise quitar todo escrúpulo<br />

a Craso, de quien temía que por modestia o por<br />

repugnancia (pues de hombre tan dulce no quiero<br />

decir cosa más grave) no querría tomar parte en<br />

esta discusión. Pero ahora ¿qué podrá decir?<br />

¿qué es hombre consular y censorio? También lo<br />

soy yo. ¿Recurrirá a su edad? Yo tengo cuatro<br />

años más que él. ¿Alegará ignorancia? Lo que yo<br />

tarde, de prisa y en ratos de ocio, <strong>com</strong>o suelen<br />

decir, he aprendido, él lo ha profesado desde niño<br />

con grande estudio y con los mejores maestros.<br />

Nada diré de su ingenio, que no tiene igual.<br />

Ciertamente que cualquiera que me haya oído, por<br />

muy despreciador que sea de sus cosas, no habrá<br />

dejado de esperar que podría él hacerlo mejor o<br />

del mismo modo; pero, cuando habla Craso, nadie<br />

hay tan arrogante que espere poder hacerlo nunca<br />

tan bien; por lo cual, y para que no haya sido en<br />

vano la venida de estos amigos, oigamos alguna<br />

vez a Craso.»<br />

Entonces dijo él: «Oh Antonio, aunque te conceda<br />

que todo lo que has dicho es así, de lo cual estoy<br />

muy lejos, ¿qué me has dejado que explicar hoy, a

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!