08.05.2013 Views

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Marco Tulio Cicerón Diálogos del Orador<br />

ornandumque sint uberes et ad memoriam firmi<br />

atque diuturni; [114] et si quis est qui haec putet<br />

arte accipi posse, - quod falsum est; praeclare<br />

enim res se habeat, si haec accendi aut<br />

<strong>com</strong>moveri arte possint; inseri quidem et donari<br />

ab arte non possunt; omnia sunt enim illa dona<br />

naturae - quid de illis dicam, quae certe cum ipso<br />

homine nascuntur, linguae solutio, vocis sonus,<br />

latera, vires, conformatio quaedam et figura<br />

totius oris et corporis? [115] Neque enim haec ita<br />

dico, ut ars aliquos limare non possit - neque<br />

enim ignoro, et quae bona sint, fieri meliora<br />

posse doctrina, et, quae non optima, aliquo modo<br />

acui tamen et corrigi posse -, sed sunt quidam aut<br />

ita lingua haesitantes aut ita voce absoni aut ita<br />

vultu motuque corporis vasti atque agrestes, ut,<br />

etiam si ingeniis atque arte valeant, tamen in<br />

oratorum numerum venire non possint; sunt<br />

autem quidam ita in eisdem rebus habiles, ita<br />

naturae mulieribus ornati, ut non nati, sed ab<br />

aliquo deo ficti esse videantur. [116] Magnum<br />

quoddam est onus atque munus suscipere atque<br />

profiteri se esse, omnibus silentibus, unum<br />

maximis de rebus magno in conventu hominum<br />

audiendum; adest enim fere nemo, quin acutius<br />

atque acrius vitia in dicente quam recta videat;<br />

ita quicquid est, in quo offenditur, id etiam illa,<br />

quae laudanda sunt, obruit. [117] Neque haec in<br />

eam sententiam disputo, ut homines adulescentis,<br />

si quid naturale forte non habeant, omnino a<br />

dicendi studio deterream: quis enim non videt C.<br />

Coelio, aequali meo, magno honori fuisse,<br />

homini novo, illam ipsam, quamcumque adsequi<br />

potuerat, in dicendo mediocritatem? Quis<br />

vestrum aequalem, Q. Varium, vastum hominem<br />

atque foedum, non intellegit illa ipsa facultate,<br />

quamcumque habuit, magnam esse in civitate<br />

gratiam consecutum?<br />

[XXVI] [118] Sed quia de oratore quaerimus,<br />

fingendus est nobis oratione nostra detractis<br />

omnibus vitiis orator atque omni laude<br />

cumulatus. Neque enim, si multitudo litium, si<br />

varietas causarum, si haec turba et barbaria<br />

forensis dat locum vel vitiosissimis oratoribus,<br />

idcirco nos hoc, quod quaerimus, omittemus.<br />

Itaque in eis artibus, in quibus non utilitas<br />

quaeritur necessaria, sed animi libera quaedam<br />

oblectatio, quam diligenter et quam prope<br />

fastidiose iudicamus! Nullae enim lites neque<br />

en el ornato, firme y tenaz en la memoria, y si<br />

alguno piensa que con el arte se puede aprender<br />

esto (lo cual es falso, ¡ojalá que el arte bastara para<br />

inflamar y conmover los ánimos! pero el arte no<br />

puede <strong>com</strong>unicarlo todo, ni menos lo que es<br />

don de la naturaleza), -¿qué dirá de aquellas<br />

facultades que nacen ciertamente con, el<br />

mismo hombre; la soltura de lengua, la voz<br />

sonora, la amplitud de pecho, y el buen aire y<br />

disposición de todo el cuerpo? Y no digo que el<br />

arte no pueda animar algo, pues bien sé que la<br />

enseñanza puede hacer mejor lo que es bueno, y<br />

aguzar y corregir de algún modo lo que no es; pero<br />

hay algunos tan titubeantes de lengua, o tan<br />

desapacibles de voz, o tan toscos y agrestes en<br />

gestos y ademanes, que aunque sobresalgan por el<br />

ingenio y el arte, nunca pueden contarse en el<br />

número de los oradores. Hay otros, por el<br />

contrario, tan hábiles en las cosas mismas, tan<br />

adornados con todos los dones de la naturaleza,<br />

que no parecen nacidos, sino creados por algún<br />

Dios. Grande y dificultosa empresa es el hablar<br />

donde todos callan, en una reunión grande de<br />

hombres, y sobre muy difíciles asuntos, porque<br />

ninguno de los que están presentes deja de notar<br />

con más agudeza y acierto los defectos que las<br />

perfecciones, y si algo te ofende, esto sólo basta<br />

para oscurecer el mérito de todo lo demás. Ni<br />

digo esto para apartar del estudio de la elocuencia<br />

a los jóvenes que carezcan de alguna disposición<br />

natural. ¿Pues quién no ve cuánto honor ha dado a<br />

mi contemporáneo Cayo Celio, hombre nuevo, esa<br />

misma medianía en el decir, de la cual nunca pasó?<br />

Y Quinto Varo, que es de vuestro tiempo, hombre<br />

tosco y feo, ¿no ha conseguido con sus facultades<br />

(sean las que fueren) mucho crédito en la ciudad?<br />

»Pero ya que del orador hablamos, hemos de<br />

imaginar uno que carezca de todo vicio y<br />

merezca toda alabanza. Y si la multitud de<br />

pleitos, si la variedad de causas, si la turba y<br />

barbarie forense da lugar aun a viciosísimos<br />

oradores, no por eso hemos de renunciar a la<br />

perfección que buscamos. ¡Con cuánta<br />

escrupulosidad (por no decir desdeñosamente)<br />

juzgamos en aquellas artes donde no se busca una<br />

utilidad necesaria, sino una libre recreación del<br />

ánimo! No hay litigios ni controversias que nos<br />

24

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!