08.05.2013 Views

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Marco Tulio Cicerón Diálogos del Orador<br />

[XLIX] [187] Atque haec quidem ab eis<br />

philosophis, quos tu maxime diligis, Catule,<br />

dicta sunt; quod eo saepius testificor, ut<br />

auctoribus laudandis ineptiarum crimen<br />

effugiam." "Quarum tandem?" inquit Catulus<br />

"aut quid disputatione ista adferri potest<br />

elegantius aut omnino dici subtilius?" [188] "At<br />

enim vereor," inquit Crassus "ne haec aut<br />

difficiliora istis ad persequendum esse<br />

videantur aut, quia non traduntur in vulgari ista<br />

disciplina, nos ea maiora ac difficiliora videri<br />

velle videamur." Tum Catulus "erras," inquit<br />

"Crasse, si aut me aut horum quemquam putas<br />

a te haec opera cotidiana et pervagata<br />

exspectare. Ista, quae dicis, dici volumus;<br />

neque tam dici quam isto dici modo; neque tibi<br />

hoc pro me solum, sed pro his omnibus sine<br />

ulla dubitatione respondeo." [189] "Ego vero"<br />

inquit Antonius "inveni iam, quem negaram in<br />

eo, quem scripsi, libello me invenisse<br />

eloquentem. Sed eo te ne laudandi quidem<br />

causa interpellavi, ne quid de hoc tam exiguo<br />

sermonis tui tempore verbo uno meo<br />

deminueretur." [190] "Hanc igitur" Crassus<br />

inquit "ad legem cum exercitatione tum stilo,<br />

qui et alia et hoc maxime ornat ac limat,<br />

formanda nobis oratio est. Neque tamen hoc<br />

tanti laboris est, quanti videtur, nec sunt haec<br />

rhythmicorum aut musicorum acerrima norma<br />

dirigenda; efficiendum est illud modo nobis, ne<br />

fluat oratio, ne vagetur, ne insistat interius, ne<br />

excurrat longius, ut membris distinguatur, ut<br />

conversiones habeat absolutas. Neque semper<br />

utendum est perpetuitate et quasi conversione<br />

verborum, sed saepe carpenda membris<br />

minutioribus oratio est, quae tamen ipsa<br />

membra sunt numeris vincienda. [191] Neque<br />

vos paean aut herous ille conturbet: ipsi<br />

occurrent orationi; ipsi, inquam, se offerent et<br />

respondebunt non vocati. Consuetudo modo illa<br />

sit scribendi atque dicendi, ut sententiae verbis<br />

finiantur eorumque verborum iunctio nascatur<br />

ab proceris numeris ac liberis, maxime heroo<br />

aut paeane priore aut cretico, sed varie<br />

distincteque considat. Notatur enim maxime<br />

similitudo in conquiescendo. Et, si primi et<br />

postremi [illi] pedes sunt hac ratione servati,<br />

medii possunt latere, modo ne circuitus ipse<br />

verborum sit aut brevior, quam aures<br />

188<br />

»Esta es la doctrina de esos filósofos griegos que<br />

tanto admiras, olh Cátulo, y bueno es que me<br />

escude con su autoridad para que no digáis que me<br />

he entretenido en simplezas.<br />

-¿Cómo así? dijo Cátulo. ¿Qué cosa puede haber<br />

más elegante ni más sutil que ese razonamiento<br />

tuyo?<br />

-Pero temo, dijo Craso, que todo esto les parezca a<br />

esos jóvenes muy difícil, o que, por el contrario,<br />

viendo que no se enseña por los preceptores<br />

vulgares, vengan a creer que hemos querido dar a<br />

tales cosas mayor importancia que la que realmente<br />

tienen.<br />

-Mucho te equivocas, Craso, si piensas que yo o<br />

alguno de éstos esperábamos de tí esos preceptos<br />

triviales y vulgares. Lo que dices es lo que<br />

deseamos oir, y sobre todo, dicho de esa manera; te<br />

lo aseguro con toda sinceridad, en nombre propio y<br />

en el de todos éstos.<br />

-Yo, dijo Antonio, he encontrado por fin el orador<br />

perfecto que había buscado en vano, según dije en<br />

aquel librillo que escribí; pero no he querido<br />

interrumpirte ni aun con alabanzas, para no perder<br />

ni una palabra sola de tu breve discurso.<br />

-Conforme a esta ley, prosiguió Craso, formaremos<br />

el estilo, mediante el ejercicio de hablar y escribir,<br />

que es de tanta importancia en la oratoria, sobre<br />

todo para el ornato y rima. Ni es esto de tanto<br />

trabajo <strong>com</strong>o parece, ni hemos de sujetarnos a las<br />

duras leyes de los poetas y los músicos; sólo hemos<br />

de procurar que la oración no corra demasiado, ni<br />

se aparte del camino, ni se detenga, ni se extravíe;<br />

que estén bien distinguidos los miembros y<br />

redondeadas las cláusulas. Ni el estilo ha de ser<br />

siempre periódico: conviene muchas veces usar<br />

miembros más cortos, pero sujetos también a cierto<br />

número. Ni os asusten el pié ni el metro heroico;<br />

ellos se os ocurrirán y responderán sin que los<br />

llaméis, con tal que hayáis adquirido costumbre de<br />

escribir y de hablar, de redondear las sentencias y<br />

de juntar los números majestuosos con los libres,<br />

especialmente el pie heroico con el peón primero<br />

o el crético, todo con la posible variedad y<br />

distinción. Nótese también la semejanza en las<br />

pausas, y siempre que estén colocados así los<br />

primeros y los últimos pies, pueden quedar ocultos<br />

los del medio, con tal que no sea la cláusula más<br />

breve que lo que esperan los oídos ni más larga<br />

que lo que las fuerzas y el aliento consienten.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!