08.05.2013 Views

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Marco Tulio Cicerón Diálogos del Orador<br />

aliud genus quoddam dicendi nos secuti sumus,<br />

qui numquam sententias de manibus iudicum vi<br />

quadam orationis extorsimus ac potius placatis<br />

eorum animis tantum, quantum ipsi patiebantur,<br />

accepimus - sed tamen ista tua nullum ad usum<br />

meum, tantum cognoscendi studio adductus<br />

requiro. [75] Nec mihi opus est Graeco aliquo<br />

doctore, qui mihi pervulgata praecepta decantet,<br />

cum ipse numquam forum, numquam ullum<br />

iudicium aspexerit; ut Peripateticus ille dicitur<br />

Phormio, cum Hannibal Karthagine expulsus<br />

Ephesum ad Antiochum venisset exsul proque<br />

eo, quod eius nomen erat magna apud omnis<br />

gloria, invitatus esset ab hospitibus suis, ut eum,<br />

quem dixi, si vellet, audiret; cumque is se non<br />

nolle dixisset, locutus esse dicitur homo copiosus<br />

aliquot horas de imperatoris officio et de [omni]<br />

re militari. Tum, cum ceteri, qui illum audierant,<br />

vehementer essent delectati, quaerebant ab<br />

Hannibale, quidnam ipse de illo philosopho<br />

iudicaret: hic Poenus non optime Graece, sed<br />

tamen libere respondisse fertur, multos se deliros<br />

senes saepe vidisse, sed qui magis quam Phormio<br />

deliraret vidisse neminem. [76] Neque me<br />

hercule iniuria; quid enim aut adrogantius aut<br />

loquacius fieri potuit quam Hannibali, qui tot<br />

annis de imperio cum populo Romano omnium<br />

gentium victore certasset, Graecum hominem,<br />

qui numquam hostem, numquam castra vidisset,<br />

numquam denique minimam partem ullius<br />

publici muneris attigisset, praecepta de re militari<br />

dare? Hoc mihi facere omnes isti, qui de arte<br />

dicendi praecipiunt, videntur; quod enim ipsi<br />

experti non sunt, id docent ceteros; sed hoc<br />

minus fortasse errant, quod non te, ut<br />

Hannibalem ille, sed pueros aut adulescentulos<br />

docere conantur."<br />

[XIX] [77] "Erras, Catule," inquit Antonius "nam<br />

egomet in multos iam Phormiones incidi. Quis<br />

enim est istorum Graecorum, qui quemquam<br />

nostrum quicquam intellegere arbitretur? Ac mihi<br />

quidem non ita molesti sunt; facile omnis<br />

perpetior et perfero; nam aut aliquid adferunt,<br />

quod mihi non displiceat, aut efficiunt, ut me non<br />

didicisse minus paeniteat; dimitto autem eos non<br />

tam contumeliose quam philosophum illum<br />

Hannibal, et eo fortasse plus habeo etiam negoti.<br />

Sed tamen est eorum doctrina, quantum ego<br />

iudicare possum, perridicula: [78] dividunt enim<br />

aprender, y además, porque yo he seguido siempre<br />

otro género de oratoria que no arranca por la<br />

fuerza las sentencias de manos de los jueces, sino<br />

que más bien procura calmar sus ánimos y recibe<br />

con agradecimiento cuanto ellos se dignan<br />

conceder. Sin embargo, deseo oír esas<br />

explicaciones tuyas por satisfacer la curiosidad,<br />

más que por sacar provecho de ellas. Ni eres tú un<br />

retórico griego que repite los vulgares preceptos<br />

sin haber visto nunca el foro ni los juicios, a la<br />

manera que el peripatético Formion, cuando Aníbal<br />

expulsado de Cartago se refugió en Efeso en casa<br />

de Antioco y fue invitado por su huésped a que<br />

oyera a aquel filósofo que tenía gran fama entre<br />

ellos, dicen que habló con mucha elegancia, por<br />

espacio de algunas horas, de los oficios del general<br />

y de todo el arte de la guerra. Los oyentes estaban<br />

muy satisfechos, y preguntaron a Aníbal qué le<br />

parecía de aquel filósofo. Y dicen que el cartaginés<br />

respondió, no <strong>com</strong>o elegante Griego, sino con<br />

toda libertad y franqueza, que había visto<br />

muchos viejos delirantes, pero a ninguno que<br />

delirase tanto <strong>com</strong>o Formion. Y tenía razón a fe<br />

mía. ¿Pues qué mayor arrogancia y locuacidad que<br />

atreverse un sofista griego que nunca había visto<br />

enemigos ni campamentos, ni había desempeñado<br />

ningún cargo militar, a dar preceptos a Aníbal que<br />

por tantos años había disputado la victoria al<br />

pueblo romano, dominador de todas las naciones?<br />

Así me parece que obran todos los que dan<br />

preceptos sobre el arte oratoria: quieren enseñar a<br />

los demás lo que ellos nunca aprendieron. Pero en<br />

esto quizá yerran menos que Formion, porque no<br />

quieren enseñarte a ti (<strong>com</strong>o él quería enseñar a<br />

Aníbal), sino a niños y a jovenzuelos.<br />

-Te equivocas, Cátulo, dijo Antonio, pues yo<br />

mismo he tropezado ya con muchos Formiones.<br />

¿Quién de esos Griegos deja de pensar que puede<br />

enseñárselo todo a cualquiera de nosotros? Y, sin<br />

embargo, no me son molestos. Fácilmente los<br />

sufro y tolero. A veces lo que dicen no me<br />

desagrada, y me libra del sentimiento de no<br />

haberlo aprendido. Los despido, pues, no con<br />

ofensas, <strong>com</strong>o hizo Aníbal con aquel filósofo, sino<br />

más bien burlándome de su ridícula doctrina.<br />

Dividen todo el arte en dos géneros, controversia<br />

de causa y de cuestión. Llaman causa a toda<br />

76

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!