08.05.2013 Views

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Marco Tulio Cicerón Diálogos del Orador<br />

ceteri, si diserti sint, aliquid ab hoc habeant, hic,<br />

nisi domesticis se instruxerit copiis, aliunde<br />

dicendi copiam petere non possit."<br />

[X] [39] Tum Catulus "etsi," inquit "Antoni,<br />

minime impediendus est interpellatione iste<br />

cursus orationis tuae, patiere tamen mihique<br />

ignosces; " non enim possum quin exclamem," ut<br />

ait ille in Trinummo: ita vim oratoris cum<br />

exprimere subtiliter visus es, tum laudare<br />

copiosissime; quod quidem eloquentem vel<br />

optime facere oportet, ut eloquentiam laudet;<br />

debet enim ad eam laudandam ipsam illam<br />

adhibere, quam laudat. Sed perge porro; tibi enim<br />

adsentior vestrum esse hoc totum diserte dicere,<br />

idque si quis in alia arte faciat, eum adsumpto<br />

aliunde uti bono, non proprio nec suo." [40] Et<br />

Crassus "nox te" inquit "nobis, Antoni, expolivit<br />

hominemque reddidit; nam hesterno sermone<br />

unius cuiusdam operis, ut ait Caecilius, remigem<br />

aliquem aut baiulum nobis oratorem descripseras,<br />

inopem quendam humanitatis atque inurbanum."<br />

Tum Antonius "heri enim" inquit "hoc mihi<br />

proposueram, ut, si te refellissem, hos a te<br />

discipulos abducerem; nunc, Catulo audiente et<br />

Caesare, videor debere non tam pugnare tecum<br />

quam quid ipse sentiam dicere. [41] Sequitur<br />

igitur, quoniam nobis est hic, de quo loquimur, in<br />

foro atque in civium constituendus, ut videamus,<br />

quid ei negoti demus cuique eum muneri velimus<br />

esse praepositum; nam Crassus heri, cum vos,<br />

Catule et Caesar, non adessetis, posuit breviter in<br />

artis distributione idem, quod Graeci plerique<br />

posuerunt, neque sane quid ipse sentiret, sed quid<br />

ab illis diceretur, ostendit: duo prima genera<br />

quaestionum esse, in quibus eloquentia<br />

versaretur, unum infinitum, alterum certum. [42]<br />

Infinitum mihi videbatur id dicere, in quo aliquid<br />

generatim quaereretur, hoc modo: expetendane<br />

esset eloquentia? Expetendine honores? Certum<br />

autem, in quo quid in personis et in constituta re<br />

et definita quaereretur cuius modi sunt, quae in<br />

foro atque in civium causis disceptationibusque<br />

versantur. [43] Ea mihi videntur aut in lite oranda<br />

aut in consilio dando esse posita; nam illud<br />

tertium, quod et a Crasso tactum est et, ut audio,<br />

[ille] ipse Aristoteles, qui haec maxime<br />

inlustravit, adiunxit, etiam si opus est, minus est<br />

tamen necessarium." "Quidnam?" inquit Catulus;<br />

"an laudationes?<br />

pero el orador, si no está preparado con armas<br />

domésticas, no puede tomarlas prestadas de otro<br />

arte.»<br />

Entonces dijo Cátulo: «¡Oh Antonio, perdóname si<br />

te interrumpo, aunque no debiera cortar el hilo de<br />

tu discurso! No puedo menos de exclamar <strong>com</strong>o<br />

aquel personaje del Trinunnio: «¡Con cuánto<br />

ingenio y elocuencia has expresado el poder de la<br />

palabra! Solo al hombre elocuente corresponde<br />

hablar de la elocuencia.» Pero sigue: estoy contigo<br />

en que solo a vosotros pertenece el arte de bien<br />

decir, y que si algún otro lo posee, es <strong>com</strong>o<br />

prestado, no <strong>com</strong>o propio.»<br />

Dijo entonces Craso: «La noche, Antonio, te ha<br />

hecho más culto y humano; pues en tu discurso de<br />

ayer nos habías descrito un remero u operario,<br />

falto de toda instrucción y cultura, y (<strong>com</strong>o dijo<br />

Cecilio) hombre de un solo negocio.<br />

-Ayer, contestó Antonio, me había propuesto<br />

refutarte, para apartar de tí estos discípulos; pero<br />

ahora que me oyen Cátulo y César, paréceme que<br />

debo no tanto disputar contigo, <strong>com</strong>o decir lo que<br />

realmente pienso. Y ya que el orador ha de<br />

presentarse en el foro y a los ojos de los<br />

ciudadanos, hemos de ver qué cargo y obligación<br />

le confiamos. Craso, ayer, cuando vosotros no<br />

estabais presentes, hizo en breves palabras la<br />

misma división del arte que suelen hacer los<br />

Griegos, y no dijo lo que él sentía, sino lo que<br />

habían enseñado otros. Afirmó que había dos<br />

géneros de cuestiones: unas definidas, y otras<br />

indefinidas. Parece que entendía por indefinidas las<br />

que proceden en términos generales, vg.: ¿es<br />

apetecible la elocuencia? ¿lo son los honores? Y<br />

llamaba definida a la que trae designación de<br />

personas y hechos, <strong>com</strong>o son todas las causas que<br />

se tratan en el foro y entre ciudadanos. En mi<br />

opinión, éstas pueden dividirse en litigios y<br />

deliberaciones. En cuanto al tercer género que<br />

admitió Craso, y según tengo entendido admite el<br />

mismo Aristóteles, que tanto ilustró esta materia,<br />

aunque es conveniente, me parece menos necesario.<br />

-¿Cuál? dijo Cátulo. ¿El género demostrativo?<br />

68

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!