08.05.2013 Views

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Marco Tulio Cicerón Diálogos del Orador<br />

longius, theatra tota reclamant. Quid, hoc non<br />

idem fit in vocibus, ut a multitudine et populo<br />

non modo catervae atque concentus, sed etiam<br />

ipsi sibi singuli discrepantes eiciantur?<br />

[LI] [197] Mirabile est, cum plurimum in<br />

faciendo intersit inter doctum et rudem, quam<br />

non multum differat in iudicando. Ars enim<br />

cum a natura profecta sit, nisi natura moveat ac<br />

delectet, nihil sane egisse videatur; nihil est<br />

autem tam cognatum mentibus nostris quam<br />

numeri atque voces; quibus et excitamur et<br />

incendimur et lenimur et languescimus et ad<br />

hilaritatem et ad tristitiam saepe deducimur;<br />

quorum illa summa vis carminibus est aptior et<br />

cantibus, non neglecta, ut mihi videtur, a Numa<br />

rege doctissimo maioribusque nostris, ut<br />

epularum sollemnium fides ac tibiae<br />

Saliorumque versus indicant; maxime autem a<br />

Graecia vetere celebrata. Quibus utinam<br />

similibusque de rebus disputari quam de<br />

puerilibus his verborum translationibus<br />

maluissetis! [198] Verum ut in versu vulgus, si<br />

est peccatum, videt, sic, si quid in nostra<br />

oratione claudicat, sentit; sed poetae non<br />

ignoscit, nobis concedit: taciti tamen omnes<br />

non esse illud, quod diximus, aptum<br />

perfectumque cernunt. Itaque illi veteres, sicut<br />

hodie etiam non nullos videmus, cum circuitum<br />

et quasi orbem verborum conficere non<br />

possent, nam id quidem nuper vel posse vel<br />

audere coepimus, terna aut bina aut non nulli<br />

singula etiam verba dicebant; qui in illa infantia<br />

naturale illud, quod aures hominum flagitabant,<br />

tenebant tamen, ut et illa essent paria, quae<br />

dicerent, et aequalibus interspirationibus<br />

uterentur.<br />

[LII] [199] Eui fere, ut potui, quae maxime ad<br />

ornatum orationis pertinere arbitrabar. Dixi<br />

enim de singulorum laude verborum, dixi de<br />

coniunctione eorum, dixi de numero atque<br />

forma; sed si habitum etiam orationis et quasi<br />

colorem aliquem requiritis, est et plena<br />

quaedam, sed tamen teres, et tenuis, non sine<br />

nervis ac viribus, et ea, quae particeps utriusque<br />

generis quadam mediocritate laudatur. His<br />

tribus figuris insidere quidam venustatis non<br />

fuco inlitus, sed sanguine diffusus debet color.<br />

[200] Tum denique hic nobis orator ita<br />

a cada uno de los cantores, apenas desafinan.<br />

190<br />

»Admirable es que haya tanta diferencia entre el<br />

hombre docto y el rudo en cuanto a la ejecución,<br />

habiendo tan poca en cuanto al juicio. Porque el arte,<br />

<strong>com</strong>o nacido de la Naturaleza, si no mueve y deleita<br />

a la Naturaleza misma, puede decirse que nada ha<br />

conseguido. Nada es tan conforme con la índole de<br />

nuestros ánimos <strong>com</strong>o los números y la armonía:<br />

ellos nos excitan, nos inflaman, nos sosiegan y nos<br />

hacen sentir alegría o tristeza; de aquí el sumo<br />

poder de los versos y del canto, no olvidado por<br />

Numa, rey doctísimo, y por nuestros mayores,<br />

<strong>com</strong>o lo indican las flautas y cantos de los<br />

convites, y los versos de los sacerdotes Sálios, pero<br />

todavía más celebrada por la antigua Grecia. ¡Ojalá<br />

que hubiérais querido disputar de estas y<br />

semejantes cosas, más bien que de pueriles<br />

traslaciones de palabras!<br />

»Así <strong>com</strong>o el vulgo ve cualquier defecto que haya<br />

en los versos, así nota la falta de armonía en el<br />

discurso; pero al poeta no lo perdona, mientras que<br />

con nosotros tiene alguna indulgencia, por más que<br />

tácitamente reconozcamos todos que lo que dijimos<br />

no es oportuno ni perfecto.<br />

»Por eso los antiguos, <strong>com</strong>o todavía lo hacen<br />

algunos, no pudiendo hacer períodos redondos,<br />

porque ésta es invención que de poco acá hemos<br />

empezado a ejercitar, ponían las palabras de tres en<br />

tres, de dos en dos, y aun de una en una; y aun en<br />

aquella infancia del arte, no ignoraban lo que podía<br />

halagar los oídos, y procuraban que las frases se<br />

correspondiesen y estuvieran separadas por pausas<br />

iguales.<br />

»Ya expuse <strong>com</strong>o he podido lo que principalmente<br />

toca el ornato del discurso. Hablé de cada una de las<br />

palabras, de su unión, de su número y forma. Si<br />

queréis saber cómo ha de ser el colorido general del<br />

discurso, os diré que puede ser rico, pero al mismo<br />

tiempo firme y entero: o sencillo, pero no sin<br />

nervio y fuerzas: o templado y que participe de los<br />

dos en cierta medianía.<br />

»En estas tres figuras hay cierto color de belleza, no<br />

postizo, sino difundido en la sangre. El orador ha<br />

de perfeccionarse en palabras y sentencias. A la<br />

manera que los gladiadores o los que <strong>com</strong>baten en

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!