08.05.2013 Views

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Marco Tulio Cicerón Diálogos del Orador<br />

tibi, Crasse, concessisset, clarissimo viro et<br />

amplissimo et principi civitatis, ut illa diceres in<br />

maxima contione tuorum civium, quae dixisti?<br />

"Eripite nos ex miseriis, eripite ex faucibus<br />

eorum, quorum crudelitas nisi nostro sanguine<br />

non potest expleri; nolite sinere nos cuiquam<br />

servire, nisi vobis universis, quibus et possumus<br />

et debemus." Omitto miserias, in quibus, ut illi<br />

aiunt, vir fortis esse non potest; omitto faucis, ex<br />

quibus te eripi vis, ne iudicio iniquo exsorbeatur<br />

sanguis tuus, quod sapienti negant accidere<br />

posse: servire vero non modo te, sed universum<br />

senatum, cuius tum causam agebas, ausus es<br />

dicere? [226] Potestne virtus, Crasse, servire istis<br />

auctoribus, quorum tu praecepta oratoris<br />

facultate <strong>com</strong>plecteris? Quae et semper et sola<br />

libera est, quaeque, etiam si corpora capta sint<br />

armis aut constricta vinculis, tamen suum ius<br />

atque omnium rerum impunitam libertatem<br />

tenere debeat. Quae vero addidisti, non modo<br />

senatum servire posse populo, sed etiam debere,<br />

quis hoc philosophus tam mollis, tam languidus,<br />

tam enervatus, tam omnia ad voluptatem corporis<br />

doloremque referens probare posset, senatum<br />

servire populo, cui populus ipse moderandi et<br />

regendi sui potestatem quasi quasdam habenas<br />

tradidisset?<br />

[LIII] [227] Itaque haec cum a te divinitus ego<br />

dicta arbitrarer, P. Rutilius Rufus, homo doctus<br />

et philosophiae deditus, non modo parum<br />

<strong>com</strong>mode, sed etiam turpiter et flagitiose dicta<br />

esse dicebat; idemque Servium Galbam, quem<br />

hominem probe <strong>com</strong>meminisse se aiebat,<br />

pergraviter reprehendere solebat, quod is, L.<br />

Scribonio quaestionem in eum ferente, populi<br />

misericordiam concitasset, cum M. Cato, Galbae<br />

gravis atque acer inimicus, aspere apud populum<br />

Romanum et vehementer esset locutus, quam<br />

orationem in Originibus suis euit ipse. [228]<br />

Reprehendebat igitur Galbam Rutilius, quod is C.<br />

Sulpici Gali propinqui sui Q. pupillum filium<br />

ipse paene in umeros suos extulisset, qui patris<br />

clarissimi recordatione et memoria fletum populo<br />

moveret, et duos filios suos parvos tutelae populi<br />

<strong>com</strong>mendasset ac se, tamquam in procinctu<br />

testamentum faceret sine libra atque tabulis,<br />

populum Romanum tutorem instituere dixisset<br />

illorum orbitati. Itaque, cum et invidia et odio<br />

populi tum Galba premeretur, hisce eum<br />

esclarecido, decir <strong>com</strong>o dijiste ante un gran<br />

número de ciudadanos: «libradnos de estas<br />

miserias; sacadnos de las fauces de éstos cuya<br />

crueldad no puede saciarse con nuestra sangre; no<br />

nos permitáis ser esclavos de nadie, sino de todos<br />

vosotros, de quienes podemos y debemos serlo.»<br />

Dejo aparte las miserias que, según dicen los<br />

filósofos, nunca pueden recaer en un varón<br />

esforzado; prescindo de las fauces, de que deseas<br />

librarte, para que en juicio inicuo no sea devorada<br />

tu sangre, lo cual ellos dicen que jamás puede<br />

acaecer al sabio. ¿Pero cómo te atreviste a decir<br />

que no sólo tú, sino todo el Senado, cuya causa<br />

defendías, estábais en servidumbre? ¿Puede, oh<br />

Craso, según tus autores, ser esclava la virtud,<br />

cuyos preceptos incluyes en la facultad oratoria,<br />

cuando ella es siempre libre, y aunque nuestro<br />

cuerpo esté en prisiones o cargado de cadenas,<br />

ella conserva siempre su derecho e ilimitada<br />

libertad? ¿Y qué filósofo, por muelle, lánguido<br />

y enervado que sea, por más que lo refiera todo al<br />

deleite y dolor del cuerpo, podrá probar lo que<br />

añadiste luego, es a saber, que el Senado, no sólo<br />

puede, sino que debe servir al pueblo? ¿Servir el<br />

Senado al pueblo, cuando el pueblo mismo le ha<br />

concedido las riendas y el derecho de gobernarle y<br />

regirle?<br />

»Al paso que yo juzgaba divina esta oración tuya,<br />

Publio Rutilio Rufo, hombre docto y dado a la<br />

filosofía, no sólo la tachó de inoportuna, sino de<br />

torpe y vergonzosa. El mismo Rutilio solía<br />

decir mal de Servio Galba (a quien mucho había<br />

conocido), porque Galba, cuando le acusó Lucio<br />

Escribonio, quiso excitar la misericordia del<br />

pueblo, después que Marco Caton, grave y<br />

acérrimo enemigo de Galba, había pronunciado<br />

contra él, ante el pueblo romano, un áspero y<br />

vehemente discurso que trae el mismo Caton<br />

en sus Orígenes. Reprendía, pues; Rutilio a<br />

Galba, por haber levantado sobre sus hombros a un<br />

hijo huérfano de su pariente Cayo Sulpicio Galo,<br />

para mover la <strong>com</strong>pasión y el llanto del pueblo con<br />

la memoria de su esclarecido padre, y por haber<br />

en<strong>com</strong>endado sus dos hijos párvulos a la tutela del<br />

pueblo diciendo que hacía testamento sin balanza<br />

ni tablillas, <strong>com</strong>o aquel que va a entrar en <strong>com</strong>bate,<br />

y que dejaba al pueblo romano <strong>com</strong>o tutor de sus<br />

huérfanos. Así pudo salvarse Galba de la<br />

indignación y del odio del pueblo, y por eso dejó<br />

48

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!