You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Marco Tulio Cicerón Diálogos del Orador<br />
puerilisque doctrinae quendam ordinem<br />
praeceptorum, sed ea, quae quondam accepi in<br />
nostrorum hominum eloquentissimorum et omni<br />
dignitate principum disputatione esse versata;<br />
non quo illa contemnam, quae Graeci dicendi<br />
artifices et doctores reliquerunt, sed cum illa<br />
pateant in promptuque sint omnibus, neque ea<br />
interpretatione mea aut ornatius explicari aut<br />
planius exprimi possint, dabis hanc veniam, mi<br />
frater, ut opinor, ut eorum, quibus summa<br />
dicendi laus a nostris hominibus concessa est,<br />
auctoritatem Graecis anteponam.<br />
[VII] [24] Cum igitur vehementius inveheretur in<br />
causam principum consul Philippus Drusique<br />
tribunatus pro senatus auctoritate susceptus<br />
infringi iam debilitarique videretur, dici mihi<br />
memini ludorum Romanorum diebus L. Crassum<br />
quasi conligendi sui causa se in Tusculanum<br />
contulisse; venisse eodem, socer eius qui fuerat,<br />
Q. Mucius dicebatur et M. Antonius, homo et<br />
consiliorum in re publica socius et summa cum<br />
Crasso familiaritate coniunctus. [25] Exierant<br />
autem cum ipso Crasso adulescentes et Drusi<br />
maxime familiares et in quibus magnam tum<br />
spem maiores natu dignitatis suae conlocarent, C.<br />
Cotta, qui [tum] tribunatum plebis petebat, et P.<br />
Sulpicius, qui deinceps eum magistratum<br />
petiturus putabatur. [26] Hi primo die de<br />
temporibus deque universa re publica, quam ob<br />
causam venerant, multum inter se usque ad<br />
extremum tempus diei conlocuti sunt; quo<br />
quidem sermone multa divinitus a tribus illis<br />
consularibus Cotta deplorata et <strong>com</strong>memorata<br />
narrabat, ut nihil incidisset postea civitati mali,<br />
quod non impendere illi tanto ante vidissent. [27]<br />
Eo autem omni sermone confecto, tantam in<br />
Crasso humanitatem fuisse, ut, cum lauti<br />
accubuissent, tolleretur omnis illa superioris<br />
tristitia sermonis eaque esset in homine<br />
iucunditas et tantus in loquendo lepos, ut dies<br />
inter eos curiae fuisse videretur, convivium<br />
Tusculani; [28] postero autem die, cum illi<br />
maiores natu satis quiessent et in ambulationem<br />
ventum esset, [dicebat] tum Scaevolam duobus<br />
spatiis tribusve factis dixisse "cur non imitamur,<br />
Crasse, Socratem illum, qui est in Phaedro<br />
Platonis? Nam me haec tua platanus admonuit,<br />
quae non minus ad opacandum hunc locum<br />
patulis est diffusa ramis, quam illa, cuius<br />
al alcance de todo el mundo, y no podría yo darles<br />
mayor luz ni ornato con mi interpretación.<br />
Asimismo me permitirás, hermano mío, que<br />
prefiera a la autoridad de los Griegos la de los que<br />
consiguieron entre nosotros mayor fama de<br />
elocuentes.<br />
Cuando con más vehemencia perseguía a los<br />
patricios el cónsul Filipo, y cuando el tribunado<br />
de Druso, defensor de la autoridad del Senado,<br />
empezaba a menoscabarse y a debilitarse, recuerdo<br />
haber oído decir que en los días de los juegos<br />
romanos se retiró Lucio Craso al Tusculano, y<br />
que allí fueron a verle su suegro, a quien decían<br />
Quinto Mucio, y Marco Antonio, su consejero en<br />
los negocios de la república, unido a Craso por<br />
grande amistad. Con Craso habían ido dos jóvenes<br />
amigos de Druso, y en quienes fundaban los<br />
ancianos de su orden grandes esperanzas, Cayo<br />
Cota, que aspiraba entonces al tribunado de la<br />
plebe, y Publio Sulpicio, de quien se creía que<br />
había de pretender al año siguiente la misma<br />
magistratura. Todo el primer día hablaron<br />
largamente de la condición de los tiempos y del<br />
estado de la república, por cuyo motivo se habían<br />
reunido. Cota refería muchos años después esa<br />
conversación, y las predicciones verdaderamente<br />
divinas que aquellos tres consulares hicieron, hasta<br />
el punto de no haber acaecido después en la ciudad<br />
desastre alguno que ellos mucho antes no hubiesen<br />
previsto. Acabada que fue esta conversación,<br />
se acostaron a cenar, y fue tanta la cortesía y<br />
buen acogimiento de Craso, que se disipó <strong>com</strong>o<br />
por encanto toda la tristeza de la conversación<br />
anterior; siendo tantos los chistes y el buen humor,<br />
que si el día había sido de curia, el convite fue<br />
propiamente del Tusculano. Al día siguiente,<br />
después que los ancianos habían descansado, se<br />
fueron todos de paseo, y a las dos o tres vueltas<br />
dijo Escévola: «¿Por qué no imitamos, oh Craso, a<br />
aquel Sócrates que figura en el Fedro de Platón?<br />
Convídame a ello este plátano, que con sus anchas<br />
y extendidas ramas, hace este lugar no menos<br />
umbroso y apacible que aquel a cuya sombra se<br />
6