08.05.2013 Views

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Marco Tulio Cicerón Diálogos del Orador<br />

puerilisque doctrinae quendam ordinem<br />

praeceptorum, sed ea, quae quondam accepi in<br />

nostrorum hominum eloquentissimorum et omni<br />

dignitate principum disputatione esse versata;<br />

non quo illa contemnam, quae Graeci dicendi<br />

artifices et doctores reliquerunt, sed cum illa<br />

pateant in promptuque sint omnibus, neque ea<br />

interpretatione mea aut ornatius explicari aut<br />

planius exprimi possint, dabis hanc veniam, mi<br />

frater, ut opinor, ut eorum, quibus summa<br />

dicendi laus a nostris hominibus concessa est,<br />

auctoritatem Graecis anteponam.<br />

[VII] [24] Cum igitur vehementius inveheretur in<br />

causam principum consul Philippus Drusique<br />

tribunatus pro senatus auctoritate susceptus<br />

infringi iam debilitarique videretur, dici mihi<br />

memini ludorum Romanorum diebus L. Crassum<br />

quasi conligendi sui causa se in Tusculanum<br />

contulisse; venisse eodem, socer eius qui fuerat,<br />

Q. Mucius dicebatur et M. Antonius, homo et<br />

consiliorum in re publica socius et summa cum<br />

Crasso familiaritate coniunctus. [25] Exierant<br />

autem cum ipso Crasso adulescentes et Drusi<br />

maxime familiares et in quibus magnam tum<br />

spem maiores natu dignitatis suae conlocarent, C.<br />

Cotta, qui [tum] tribunatum plebis petebat, et P.<br />

Sulpicius, qui deinceps eum magistratum<br />

petiturus putabatur. [26] Hi primo die de<br />

temporibus deque universa re publica, quam ob<br />

causam venerant, multum inter se usque ad<br />

extremum tempus diei conlocuti sunt; quo<br />

quidem sermone multa divinitus a tribus illis<br />

consularibus Cotta deplorata et <strong>com</strong>memorata<br />

narrabat, ut nihil incidisset postea civitati mali,<br />

quod non impendere illi tanto ante vidissent. [27]<br />

Eo autem omni sermone confecto, tantam in<br />

Crasso humanitatem fuisse, ut, cum lauti<br />

accubuissent, tolleretur omnis illa superioris<br />

tristitia sermonis eaque esset in homine<br />

iucunditas et tantus in loquendo lepos, ut dies<br />

inter eos curiae fuisse videretur, convivium<br />

Tusculani; [28] postero autem die, cum illi<br />

maiores natu satis quiessent et in ambulationem<br />

ventum esset, [dicebat] tum Scaevolam duobus<br />

spatiis tribusve factis dixisse "cur non imitamur,<br />

Crasse, Socratem illum, qui est in Phaedro<br />

Platonis? Nam me haec tua platanus admonuit,<br />

quae non minus ad opacandum hunc locum<br />

patulis est diffusa ramis, quam illa, cuius<br />

al alcance de todo el mundo, y no podría yo darles<br />

mayor luz ni ornato con mi interpretación.<br />

Asimismo me permitirás, hermano mío, que<br />

prefiera a la autoridad de los Griegos la de los que<br />

consiguieron entre nosotros mayor fama de<br />

elocuentes.<br />

Cuando con más vehemencia perseguía a los<br />

patricios el cónsul Filipo, y cuando el tribunado<br />

de Druso, defensor de la autoridad del Senado,<br />

empezaba a menoscabarse y a debilitarse, recuerdo<br />

haber oído decir que en los días de los juegos<br />

romanos se retiró Lucio Craso al Tusculano, y<br />

que allí fueron a verle su suegro, a quien decían<br />

Quinto Mucio, y Marco Antonio, su consejero en<br />

los negocios de la república, unido a Craso por<br />

grande amistad. Con Craso habían ido dos jóvenes<br />

amigos de Druso, y en quienes fundaban los<br />

ancianos de su orden grandes esperanzas, Cayo<br />

Cota, que aspiraba entonces al tribunado de la<br />

plebe, y Publio Sulpicio, de quien se creía que<br />

había de pretender al año siguiente la misma<br />

magistratura. Todo el primer día hablaron<br />

largamente de la condición de los tiempos y del<br />

estado de la república, por cuyo motivo se habían<br />

reunido. Cota refería muchos años después esa<br />

conversación, y las predicciones verdaderamente<br />

divinas que aquellos tres consulares hicieron, hasta<br />

el punto de no haber acaecido después en la ciudad<br />

desastre alguno que ellos mucho antes no hubiesen<br />

previsto. Acabada que fue esta conversación,<br />

se acostaron a cenar, y fue tanta la cortesía y<br />

buen acogimiento de Craso, que se disipó <strong>com</strong>o<br />

por encanto toda la tristeza de la conversación<br />

anterior; siendo tantos los chistes y el buen humor,<br />

que si el día había sido de curia, el convite fue<br />

propiamente del Tusculano. Al día siguiente,<br />

después que los ancianos habían descansado, se<br />

fueron todos de paseo, y a las dos o tres vueltas<br />

dijo Escévola: «¿Por qué no imitamos, oh Craso, a<br />

aquel Sócrates que figura en el Fedro de Platón?<br />

Convídame a ello este plátano, que con sus anchas<br />

y extendidas ramas, hace este lugar no menos<br />

umbroso y apacible que aquel a cuya sombra se<br />

6

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!