08.05.2013 Views

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

DIÁLOGOS DEL ORADOR - GutenScape.com

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Marco Tulio Cicerón Diálogos del Orador<br />

[12] Postero igitur die, quam illa erant acta, hora<br />

fere secunda, cum etiam tum in lecto Crassus<br />

esset et apud eum Sulpicius sederet, Antonius<br />

autem inambularet cum Cotta in porticu, repente<br />

eo Q. Catulus senex cum C. Iulio fratre venit;<br />

quod ubi audivit, <strong>com</strong>motus Crassus surrexit<br />

omnesque admirati maiorem aliquam esse<br />

causam eorum adventus suspicati sunt. [13] Qui<br />

cum inter se, ut ipsorum usus ferebat, amicissime<br />

consalutassent: "quid vos tandem?" Crassus<br />

"num quidnam" inquit "novi?" "Nihil sane,"<br />

inquit Catulus "etenim vides esse ludos; sed - vel<br />

tu nos ineptos licet" inquit "vel molestos putes -<br />

cum ad me in Tusculanum" inquit "heri vesperi<br />

venisset Caesar de Tusculano suo, dixit mihi a se<br />

Scaevolam hinc euntem esse conventum, ex quo<br />

mira quaedam se audisse dicebat; te, quem ego<br />

totiens omni ratione temptans ad disputandum<br />

elicere non potuissem, permulta de eloquentia<br />

cum Antonio disseruisse et tamquam in schola<br />

prope ad Graecorum consuetudinem disputasse:<br />

[14] ita me frater exoravit ne ipsum quidem a<br />

studio audiendi nimis abhorrentem, sed me<br />

hercule verentem, ne molesti vobis<br />

interveniremus, ut huc secum venirem; etenim<br />

Scaevolam ita dicere aiebat, bonam partem<br />

sermonis in hunc diem esse dilatam. Hoc tu si<br />

cupidius factum existimas, Caesari attribues; si<br />

familiarius, utrique nostrum; nos quidem, nisi<br />

forte molesti intervenimus, venisse delectat."<br />

[IV] [15] Tum Crassus "equidem, quaecumque<br />

vos causa huc attulisset, laetarer, cum apud me<br />

viderem homines mihi carissimos et<br />

amicissimos; sed tamen, vere dicam, quaevis<br />

mallem fuisset, quam ista, quam dicis. Ego enim,<br />

ut, quem ad modum sentio, loquar, numquam<br />

mihi minus quam hesterno die placui; magis adeo<br />

id facilitate quam alia ulla culpa mea contigit,<br />

qui, dum obsequor adulescentibus, me senem<br />

esse sum oblitus fecique id, quod ne adulescens<br />

quidem feceram, ut eis de rebus, quae doctrina<br />

aliqua continerentur, disputarem. Sed hoc tamen<br />

cecidit mihi peropportune, quod transactis iam<br />

meis partibus ad Antonium audiendum venistis."<br />

[16] Tum Caesar "equidem," inquit "Crasse, ita<br />

sum cupidus in illa longiore te ac perpetua<br />

disputatione audiendi, ut, si id mihi minus<br />

contingat, vel hoc sim cotidiano tuo sermone<br />

Al día siguiente de la conversación ya referida,<br />

cerca de la hora segunda, estando todavía Craso en<br />

la cama y cerca de él sentado Sulpicio, y Antonio<br />

y Cota paseándose por el pórtico, se les presentó<br />

de repente Quinto Cátulo el viejo, con su hermano<br />

Cayo Julio.<br />

Así que lo supo Craso, se levantó a toda prisa, no<br />

alcanzando a <strong>com</strong>prender la causa de visita tan<br />

inesperada; y después de haberse saludado muy<br />

amistosamente <strong>com</strong>o era costumbre entre ellos, les<br />

preguntó Craso: «Qué novedad os trae tan de<br />

mañana?<br />

-Ninguna, dijo Cátulo, pues ya ves que es tiempo<br />

de juegos públicos; pero aunque nos tengas por<br />

impertinentes y molestos, te diré que, habiendo<br />

venido ayer tarde César de su granja Tusculana a<br />

la mía, se había encontrado con Escévola, el cual<br />

le había referido maravillas: que tú, de quien yo<br />

nunca había conseguido con ruegos ni<br />

exhortaciones que hablases de estas cosas, habías<br />

disputado largamente de la elocuencia con<br />

Antonio, al modo de la escuela griega: entonces mi<br />

hermano me rogó encarecidamente que te trajera,<br />

a lo cual yo asentí por el deseo que tenía de oírte,<br />

si bien temía seros molesto. Escévola me había<br />

asegurado que buena parte de la conversación<br />

había quedado para este día. Si crees que hemos<br />

obrado con ligereza, atribúyeselo a César; si con<br />

amistad, a cualquiera de nosotros. Por lo demás, si<br />

no os somos molestos, nos alegraremos mucho de<br />

haber venido.»<br />

Entonces dijo Craso: «Sea cualquiera la causa<br />

que aquí os haya traído, siempre me place ver en<br />

mi casa a tan buenos amigos míos, pero quisiera<br />

que el motivo hubiera sido otro del que decís. Pues<br />

yo (y os lo digo <strong>com</strong>o lo siento) nunca he<br />

quedado más descontento de mí mismo que ayer;<br />

aunque esto me sucedió más por mi<br />

condescendencia que por otra culpa mía, pues<br />

queriendo dar gusto a estos jóvenes, me he<br />

olvidado de que yo era un viejo, y he hecho lo que<br />

nunca hice ni aun de joven: disputar sobre todo lo<br />

que abraza el arte de la palabra. Bien me ha<br />

venido que hayáis llegado cuando está acabada mi<br />

parte y empieza la de Antonio.»<br />

Respondióle César: «En verdad, Craso, tanto gusto<br />

tengo de oírte, que si no logro una controversia<br />

larga y seguida, a lo menos he de disfrutar de tu<br />

cotidiana conversación. Así veré si mi amigo<br />

62

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!