Untitled

'Wat doe je nou?' riep Two geschokt.
Five grjjnsde. 'Mijn innerlijke drang volgen.'
'Sanctie nummertje twee,' zei de witpak zonder verder ook
maar een vinger uit te steken. 'Iedereen gaat vanavond
een uur eerder naar bed.'
'Three ook?' vroeg dikke Four ongelovig.
Ja, Three leek mij al genoeg gestraft, want hij bloedde als
een rund.
Two had vlug een doekje gehaald en hield het onder de
neus van Three. 'We verliezen allemaal wel eens onze
zelfbeheersing. Five heeft er vast al spijt van .'
Daar was anders niets van te merken.
'Het zou fijn zijn als je je excuses aanbood,' hield Coach
Two vol.
Dikke Four knikte. 'Anders krjjgen we nog meer straf.'
'Moet je horen wie het zegt.' Five haalde zijn neus op. 'Ik
pieker er niet over. Hjj vroeg er zelf om.'
Iedereen keek hem verwijtend aan. Het was ineens wij
met zijn allen tegen Five en daar schrok ik best wel van.
Of beter gezegd: ik schrok van de macht die de witpakken
met hun stomme, oneerlijke regels blijkbaar over ons heb­
ben. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en zouden
juist tegen die witpakken moeten zijn.
'Ach gut, ze zijn kwaad.' Five ging met zijn armen op zijn
rug als een soort boksbal voor ons staan. 'Sla dan,' zei hij
uitdagend.
Louis floot tussen zijn tanden, maar niemand verroerde
een vin.
'Losers.' Five draaide zich met piepende hakken om en
liep weg.
II3