Untitled

Ik stopte de stick in de linkerschoen en stak mijn arm op­
nieuw in het kluisje. Op de bodem lag niets meer. Ik tast­
te de wanden af, eerst de zijkanten en daarna helemaal
achterin. Ja, daar stond iets ! Een rechthoekig voorwerp,
rechtop en plat tegen de wand gedrukt, alsof het eraan
was vastgelijmd. Mijn vingers volgden de omtrekken. Een
boek, vermoedde ik. Ik klapte het naar voren en trok het
naar me toe. Het was fluorescerend blauw en op de kaft. ..
Mijn notebook!
Maar dat zat toch in mjjn rugzak? Ofhad ik ...
In Wal-Mart lag het hele schap vol notebooks. Daarom
had ik natuurlijk zonder aarzelen dat blauwe gekozen! In
mijn onderbewustzijn wist ik dat ik al eerder zo'n ding
had gekocht. En als mijn onderbewuste nog dingen wist,
kon mjjn geheugen nog ...
Opgewonden draaide ik me om naar Lara.
Het voelde alsof iemand een mes tussen mijn ribben
stak: ze haalde de usb-stick uit de bowlingschoen en liet
hem in haar zak glijden!
Het denderde door mijn lijf: zie je wel, ze is toch niet te
vertrouwen! Had ik de stick maar verzwegen en in mijn
eigen zak gestopt.
Het notebook! Ik propte het razendsnel tussen mijn
broeksband en liet mijn shirt eroverheen zakken. 'Dat
was het.' Ik klapte het kluisje dicht en hield mijn hand
op. 'Mag ik dan nu mijn stick terug?'
Ze overhandigde me de bowlingschoenen.
'De usb-stick in je broekzak,' zei ik met op elkaar ge­
klemde kaken.
79