Untitled

werkje platlegt. Ja, natuurlijk weet ik dat zoiets niet mag,
maar dat was de helft van de lol. En ik bedoelde er niets
kwaads mee. Iedere bank heeft wel een paar hackers in
dienst die de hele dag proberen of ze door de beveiliging
heen kunnen komen. Ik deed precies hetzelfde, alleen
werd ik er niet voor betaald. Jammer genoeg.
Het was een eitje om toegang tot het computersysteem
van onze school te krijgen. Meestal ben ik al tevreden als
ik een crack heb gezet, maar deze keer kon ik het niet laten
om even rond te neuzen. Ik bekeek wat privégegevens van
leerkrachten - helaas zonder de sappige details waarop ik
hoopte - en kwam al snel in het beoordelingssysteem te­
recht. Het leek ineens zo gemakkelijk. Ik had die ochtend
een D voor geschiedenis gekregen. Als ik die in een B zou
veranderen, werd mijn gemiddelde opgekrikt tot een vol­
doende. Eén keertje maar, dacht ik, dat kan heus geen
kwaad. Dat was ook zo. Peters had niks in de smiezen, dus
toen ik een week later voor aardrijkskunde een F haalde,
heb ik die ook weer veranderd in een B. Geen haan die er­
naar kraaide. De derde keer heb ik me iets te rijk gerekend
en van een paar onvoldoendes een A voor excellent ge­
maakt en toen ging het mis. Ik moest bij de directeur ko­
men, die me niet alleen schorste maar ook de politie in­
schakelde. Een lange vent met wallen als theezakjes onder
zijn ogen kwam me ophalen. Hij stelde zich voor als Jones.
Jones! Ik had de neiging om keihard 'pas op!' te roepen.
Net als het publiek bij een poppenkastvoorstelling, wanneer
de boze wolf ineens achter Roodkapje opduikt.