Untitled

vingers in de vingerkommetjes en luisterden naar Bob­
bie, die tegelijkertijd kon praten en eten. Ze vertelde over
de tuin en de rozententoonstellingen waaraan ze had
meegedaan. Over haar overleden man Leonard, die de
notenboom nog had geplant. Over Lara, die een gods­
geschenk was omdat ze weer leven in het huis had ge­
bracht. Over de vruchtencakes die ze toen was gaan bak­
ken en sindsdien aan supermarkten, koffietentjes en
voedselspeciaalzaken in de wijde omgeving verkocht.
Soms viel Lara haar in de rede om iets te bevestigen of
aan te vullen. Jones was al net zo zwijgzaam als ik. Ik
probeerde hem stiekem te observeren, tot ik merkte dat
hij net zo naar mij keek. Toen keek ik alleen nog maar
naar Lara. Haar neusdiamantje fo nkelde in het licht van
de fakkels. De afgelopen middag had mijn hoofd naar
heel andere dingen gestaan, maar nu besefte ik dat ze
behoorlijk aantrekkelijk was.
De stem van Bobbie kabbelde maar door. Mijn gedach­
ten dwaalden af, tot ik ineens de naam Flatstaff hoorde
noemen.
'Ga je morgen naar Flatstaff ?' vroeg ik gespannen.
Lara knikte. 'Een lading vruchten cakes wegbrengen.'
Dit was mijn kans! 'Zal ik met je meegaan?'
'Wat een leuk idee,' vond Bobbie meteen. 'Veel gezelliger
voor Lara.'
Lara knikte. 'Dus je blijft nog een nacht logeren.'
Het klonk zo opgetogen dat ik ineens een enorme be­
hoefte voelde om alles eerlijk te vertellen. Zonder Lara en
Bobbie zou ik nu met een lege maag op een verlaten gras-
34