Untitled

5
Lara had een tafel in de tuin gedekt en fa kkels en kaarsjes
aangestoken. De avond was zacht - de temperatuur vol­
maakt om buiten te zitten, zoals altijd na een verpletterend
hete dag. De sproeiers verderop in de tuin maakten een
kwiek-kwiek-geluid en in de struiken achter me zat een
krekel zich uit te sloven om erboven uit te komen. Mijn
hoofdpijn zakte met de minuut. Er was nog maar één ding
waar ik huiverig voor was : dat Bobbie en Lara lastige vragen
gingen stellen. Tot mijn opluchting was er nog een gast.
'Jones. ' Hij schudde me de hand.
'Boy Seven.' Ik probeerde in te schatten wat hem naar Bran­
ding had gebracht. Hij zag er niet uit als een toerist. Eerder
als een vertegenwoordiger die te hard werkte, gezien de
wallen onder zijn ogen. Hij droeg een broek met een scher­
pe vouw erin, een kraakwit overhemd en een colberasje.
'Bobbie is een geweldige gastvrouw.' Hij hing het jasje
over de rugleuning van zijn stoel, ging zitten en sloeg zijn
lange benen over elkaar. 'Mijn kookkunsten gaan niet ver-
32