Untitled

'Moet je wel weten hoe dat moet,' zei Louis.
'Makkelijk zat. Als je maar de juiste spul len hebt.' Steve
keek ons opschepperig aan. 'Ik heb op school een wc la­
ten ontploffen. Man, alles zag zwart van de rook en de
gang stond blank. De leraren schrokken zo erg dat ze ons
meteen naar huis stuurden. Een vrije dag, zo maar mid­
den in de week.'
'Maar je werd wel gepakt,' zei ik.
'Nee, dat kwam later pas.' Steve wreef met zijn knokkels
door zjjn zwarte haar. 'Toen ik het tegen wat mensen ver­
telde, zei een meid dat ik een bluffer was. Dat ze het pas
zou geloven als ik het nog een keer deed. Ik had nooit
naar haar moeten luisteren. Nog voor de bom afging, werd
ik door een agent opgehaald en . .. '
' ... Jones,' zeiden Louis en ik tegelijkertjjd.
'Zou kunnen. Hij had wallen als vuilniszakken, dat weet ik
wel.'
'Sst.' Louis knikte naar een man en een vrouw in uitgaans­
kieren, die op ons af liepen.
'Seven, meekomen!' riepen ze.
Een opdracht! Ik seinde met mijn ogen naar Louis, die
vandaag het memorecordertje bij zich droeg. Zijn vlugge
vingers konden het apparaatje vast wel ongemerkt verhui­
zen. Van zijn broekzak naar de mijne, bijvoorbeeld.
Louis deed niets. Hij werd alleen maar rood.
Wat blijkt?
Toen we ons omkleedden voor de sportles, had hij het re­
cordertje voor de veiligheid in zijn rugzak gestopt. Niks mis
mee, maar de sukkel was vergeten om het er daarna weer
I93