Untitled

'Morgen al?' Ze minderde vaart. 'Maar je hebt je ouders
nog niet gevonden.'
'Mijn geld is op.'
Ze stopte en zette de motor af. 'Kun je je adoptieouders
dan niet vragen of ze geld sturen?'
'Ze zijn met vakantie, ik kan ze niet bereiken.' Ik schrok
van de snelheid waarmee mijn smoes kwam. Een paar
dagen liegen en het werd al bijna een tweede natuur. Ik
hoefde niet eens na te denken.
Lara dacht wel even na. 'Ik zeg tegen tante Bobbie dat je
pas later betaalt. Als je weer thuis bent, sturen we wel een
rekening.'
Waarom deed ze dit? Wilde ze zo graag dat ik bleef?
Waarschijnlijk had ze medelijden, zoals je dat met een
zielige zwerfhond kon hebben.
'Ik moet even plassen.' Ze stapte uit en keek om. 'Ik ga
achter de auto zitten, niet stiekem kijken!'
En toen was ik alleen. Ik trommelde met mijn vingers op
het dashboard. Ik tikte tegen de stoffen dobbelstenen die
aan het achteruitkijkspiegeltje hingen. Zou ik een wagen
kunnen besturen? Geen idee ofik een rijbewijs had. Ik wist
niet eens ofik al zestien was. Misschien zou er een lichtje
gaan branden als ik op de bestuurdersplaats ging zitten.
Ik kroop over het pookje en wrong me achter het stuur. Ik
drukte eerst het ene en daarna het andere pedaal in, maar
welke nou voor het gas of de rem was ...
Lara kwam teruggeslenterd. 'Wou je ervandoor?'
Gisteren had ik nog overwogen om de wagen te pikken.
Ze moest eens weten ...
68