Untitled

'Boy Two.' De atleet stak zijn hand uit. 'Aangenaam.'
'En ik ben Boy Three.' Neus glimlachte me zo stralend toe
dat ik er weeïg van werd. Ze leken meer op bejaarden dan
op jongens.
'Four,' mompelde Four met zijn mond vol.
'En dan noemen ze jou zeker Boy Dne?' vroeg ik aan Bril­
smurf.
Hij stak vijf vingers op.
'Boy Five?' Ik keek de tafel rond. 'Waar is Dne dan?'
'Er is geen Boy Dne.' Louis gluurde naar de witpak. 'AI een
paar weken niet meer.'
'Helaas.' Five zette zijn bril af, poetste de glazen met de
onderkant van zijn blouse en zei met de stem van een be­
grafenisondernemer: 'We hebben afscheid van hem moe­
ten nemen. De arme jongen is van braafheid gestorven.'
'Je mag niet spotten met de dood,' zei Three. 'Dat is niet
erg beleefd.'
'Als je nog één keer "beleefd" zegt, sta ik niet meer voor
mezelf in!' riep Five. Hij deed er het toneelstukje van de
geketende waanzinnige bij; ik wil Three vermoorden maar
de ketting is te kort.
'Five maakt wel vaker grapjes.' Two boog zich vertrouwe­
lijk naar me over. 'Boy Dne is met ontslag gegaan. En als
wij goed ons best doen, mogen we ook snel weer naar
huis.'
Ik vroeg me af wat hij en Three daar dan nog deden. Ik be­
doel: nog beter je best doen dan die twee slijmballen leek
me onmogelijk.
Als toetje kregen we griesmeelpap. Dikke Four wilde al
99