Untitled

Het had geen zin om me te verzetten. De man was twee
koppen groter dan ik.
Via de hoge, glazen ingang kwamen we in een hal. Aan
het einde was een deur die automatisch openschoof toen
de man een pasje tegen de muur hield. Ik rook boenwas
en ontsmettingsmiddelen. We passeerden een aantal klas­
lokalen en daarna een grotere ruimte met een keukentje.
'De eetzaal,' legde de vrouw uit. 'Jullie hebben om de beurt
corvee.'
Via een trap kwamen we op de eerste verdieping. Grijze
deuren. Bij de tweede bleven we staan. Pasje tegen de
muur. Deze moest je wel zelf openduwen.
'Je kamer,' zei de vrouw. 'Welke maat heb je?'
Het duurde even voordat ik begreep dat ze het over mijn
kleren en schoenen had.
'Kleed je maar vast uit en leg je spullen op het bed. Over
drie minuten komen we je weer halen.'
De deur viel dicht. Ik wachtte tot ik geen voetstappen meer
hoorde, toen voelde ik aan de klink. Op slot, natuurlijk.
Mijn ogen vlogen door de kamer, van de hoge, kale muren
naar het raampje met tralies.
Tralies!
Tussen mijn wenkbrauwen knapte iets. Ik veranderde in
een wild dier dat een ontsnappingsroute zoekt en beukte
met mijn vuisten op de deur. 'Laat me eruit!'
Het leek wel alsof de witpakken erop hadden staan wach­
ten, want hij ging meteen open.
'Ik wil naar huis.' Ik stikte bijna in mijn tranen. 'Naar mijn
moeder en mijn zusje en .. .'
93