Untitled

L: En als ik dat nou niet wil?
Wpv: Dan drukken we op de knop en dan doe je het toch.
L: Maar jullie hebben me juist naar de instelling gebracht
omdát ik heb ingebroken.
Wpv en wpm lachen.
Wpv: Precies!
Wpm: In de woning is een alarminstallatie geplaatst. Als je
binnenkomt hangt het kastje meteen rechts naast de voor
deur. Alleen de benedenverdieping is beveiligd, dus lijkt
het me slimmer om via het balkon aan de achterkant van
het huis naar boven te klimmen.
L lacht ongelovig: Zonder touw, zeker?
Gerammel. Een klikje, als van een koffer die opengaat.
L: Wow!
Wpv: Er is één slaapkamer met een tweepersoonsbed.
Daar moet je zijn. Je legt het pakketje in een kastlade tus
sen bijvoorbeeld zijn sokken of stropdassen, zodat het lijkt
alsof de eigenaar het daar heeft verstopt.
Wpm: Ve rstop het ook weer niet té goed. Die sukkels met
hun huiszoekingsbevel moeten het wel kunnen vinden.
Wpm en wpv grinniken.
Wpv: Hier. 0, en ervandoor gaan heeft geen zin. We vin
den je toch meteen terug en reken maar dat de conse
quenties niet aangenaam zijn.
('Je totale geheugen wissen,' mompelt Louis. 'Nee, dat is
inderdaad niet aangenaam.')
Wpm: We moeten opschieten. Over een uur komen ze
thuis.
Wpv: Haast je, Six. Neem mee wat je nodig hebt.
185