Untitled

Het is gelukt! Louis hield het pasje tegen de muur naast
onze kamerdeur. Schuiven, zoeken, nog eens schuiven. Ik
drukte de klink omlaag en toen ineens - Sesam open u -
ging de deur open. De nachtverlichting brandde, waardoor
het wel schemerig maar niet pikdonker op de gang was.
Uit de kamers van de andere jongens kwam geen geluid.
'Stelletje slaapkoppen.' Louis gleed op zjjn kousen over
het linoleum. 'Ze moesten eens weten dat wij .. .'
'Ssst.' Ik ving zijn mouw en wees geschrokken naar de
lichtstreep aan het einde van de gang. Er was wel degelijk
iemand wakker!
'Zeker een nachtwacht,' fluisterde Louis.
Zo dicht mogelijk tegen de muur aan gedrukt slopen we
naar het licht toe. Het kwam uit het op een na laatste ka­
mertje. Toen we door de kier van de deur loerden, zagen
we inderdaad een witpak. Hij zat achter drie beeldscher­
men, met zijn rug naar ons toe. Op ieder scherm was een
plattegrond te zien. De eerste plattegrond moest van onze
verdieping zijn; ik herkende de gang, de doucheruimte en
de slaapkamers. De tweede was van de begane grond; ik
zag de verschillende klaslokalen, de eetzaal en de recrea­
tieruimte, maar ook een onbekend gedeelte. (Het gebouw
bUjkt dus groter dan ik heb gedacht; er is nog een myste­
rieuze vleugel waar ik nog nooit ben geweest.) De laatste
plattegrond was overduidelijk van de kelder, waar de fit­
nessruimte, de gymzaal en de overdekte stormbaan zijn.
Waarom zit die witpak 's nachts op van die suffe platte­
gronden te kijken? Als het zjjn taak is om het gebouw
op ongewenste insluipers te controleren, zijn beveiligings-
II9