Untitled

'Dorst.'
Ze gaf me water uit een fles met een riee.
Er was nog iemand. 'Seven, man. We dachten dat je er ge­
weest was!'
Ongelovig staarde ik naar het zwarte gezicht. Het glin­
sterende oogwit. De blikkerende tanden. 'L-Louis?'
'Hè? Ik ben Six, hoor.' Hij kneep in mijn hand. 'Waar was
je al die tijd? En wat doe je hier? Je was bijna doodge­
bloed.'
'Jou redden. Maar .. . ' Ik keek weer naar de vlammenzee.
'Iedereen is veilig,' zei Louis. 'Het SWAT-team kwam ons
een uur geleden al halen omdat er sprake was van een
bommelding. We moesten het gebouw uit en een eind
verderop wachten. Tot ergernis van de witpakken. '
Een uur geleden al. Was het al zo lang geleden dat ik het
alarmnummer had gebeld?
'De andere boys?' vroeg ik.
'Staan daar ergens.' Louis gebaarde met zijn arm. 'Four
is helemaal in de war. De politie heeft hem net verteld dat
hij in werkelijkheid Bob heet en dat hij een gewapende
overval heeft gepleegd. Een van de agenten herkende hem
van de bewakingsvideo.'
'Jij heet ook geen Six,' zei ik. 'Maar Louis.'
Hij keek me ongelovig aan.
'Sorry, ik heb het notebook en de sticks uit je geheugen
moeten wissen.'
Nu was hij duidelijk ook in de war.
Ik probeerde mijn hoofd op te tillen. 'Mijn rugzak?'
'Hier.' De ambulancemedewerkster legde hem naast me