Untitled

de mijn blouse voor een shirt. Ik zag nu pas dat ik al die
tijd ook nog met een scheur op mijn rug had rondge­
lopen. Tijdens de maaltijd zou ik Bobbie om naald en
draad vragen zodat ik de boel kon repareren. De rest van
de kleding stopte ik in de bovenste la van de kast.
Toen ging ik met de kaart op de grond zitten en vouwde
hem uit. Het duurde even voordat ik Branding had gevon­
den. Ik omcirkelde het kleine, zwarte stipje en bekeek de
plaatsen in de omgeving. De eerste noemenswaardige stad
lag zo'n honderd kilometer verder naar het oosten. Het leek
me dat wij uit het westen waren gekomen. Daar liep ten­
minste een lange rechte weg door wat de legenda als gras­
vlakte aanduidde. Ik trok een lijn en zette een kruisje in het
lege groen. Maar waar was ik daarvóór vandaan gekomen?
De bestellijst van de Pizza Hut!
Ik trok mijn rugzak van het bed en klikte de sluiting los.
Het flesje water voelde nog lauw, de fo to van het grijze
gebouw was gekreukeld. Ik streek hem glad en bekeek
hem aandachtig. Betonnen muren met vlak onder het
dak een paar kleine ramen met tralies ervoor en op de
achtergrond een toren. Het zou een fabriek kunnen zijn,
of een gevangenis. Ik kreeg een nare smaak in mijn
mond. Later. Ik legde de foto naast de kaart en graaide
weer in mijn tas. Ja, daar was de bestellijst van de Pizza
Hut en er stond inderdaad niet alleen een telefoonnum­
mer maar ook een adres op!
De letters krioelden op het papier. Ik moest mijn blik drie
keer scherpstellen voordat het me lukte om de roodge­
drukte tekst te lezen: Hallstreet 6 Flatstaff.