Untitled

'Hé.' Lara's hand in mijn nek.
Ik duwde hem weg.
'Gaat het weer een beee?' vroeg ze.
Ik wilde schreeuwen dat ze een verraadster was en moest
oprotten. Maar toen dacht ik aan mijn rugzak, die in de
gele kamer lag. Hij was van levensbelang. Zonder mijn
spullen zou ik geen stap verder komen. En Lara wist
meer. Al moest ik het eruit slaan, ze zou praten!
Langzaam kwam ik overeind.
'Ik heb de pizza's meegekregen.' Ze hield een doggy bag
omhoog. 'Als je niet lekker bent, moet je juist eten, zegt
tante Bobbie altijd. Dat is goed voor je bloedsuikerspiegel.'
Wat stond ze nou te bazelen? Dacht ze nou echt dat ik in
die onnozele-meiden-act trapte?
'Auto,' zei ik met op elkaar geklemde tanden. 'Nu!'
44