Untitled

'Word nou wakker, ' zei Lara.
Ik dacht dat ze Jones op zijn wangen sloeg, want ik hoorde
zachte klapjes. Ze werden gevolgd door nog meer gekreun,
en toen kwam de hese stem van Jones: 'De stick. .. '
Mijn ogen scanden de badkamer. Shampooflesjes, een
doos paracetamol, zeep - hoogstens geschikt om iemand
mee te bekogelen. Handdoeken, luchtverfrisser,
wc-papier. Mijn blik ging in zijn achteruit, terug naar de
spuitbus met de spitse groene dennen erop. Luchtverfrisser.
Werkte vast net zo goed als pepperspray.
Ik hield mijn wijsvinger op het knopje zodat ik meteen
kon spuiten als het nodig was en ging in de deuropening
tussen de bad- en de slaapkamer staan. Lara had nog
niets in de gaten.
'Heeft hij je op je hoofd geslagen? zei ze tegen Jones. 'Ik
denk dat je een beetje in de war bent. Die stick heb ik je
allang gegeven.'
'Het was de verkeerde. Er stond niks op.'
'Kan niet. ' Lara pakte zijn polsen vast en peuterde met
haar nagels aan de knoop. 'Ik heb hem zeker weten omgewisseld
en ... '
Nu! Ik sprong tevoorschijn en dook op Lara af. Ze slaakte
een gil van schrik.
'Weg bij Jones, ' zei ik. 'Anders spuit ik in je ogen.'
Ze slikte hoorbaar. 'Doe normaal, Boy.'
Waarom keek ze zo verlangend naar de overloop?
Haar tante Bobbie kon natuurlijk ieder moment naar
boven komen! Misschien zat ze zelfs in het complot! Niet
dat het veel uitmaakte. Ook als ze onschuldig was, wilde
210