Untitled

inspreken dat ik de spullen bij Rocky's moet ophalen.'
'Handig voor de witpakken als ze je snappen.' Louis lach­
te niet meer vrolijk maar schamper. 'Je verstopt het note­
book en de stick expres van tevoren en dan ga je ze alsnog
via de memorecorder vertellen waar alles ligt.'
Wat was ik toch een sukkel! Ik kon niet meer doen alsof
het een spellee was. Louis had gelijk. Ik moest er reke­
ning mee houden dat mijn vluchtpoging ook kon mis­
lukken. 'Geen memorecorder dus.'
Louis gaf me ineens een knoertharde dreun tegen mijn
schouder. 'Maar weL .. '
'Hallo.' Ik wreef over de pijnlijke plek.
'Precies, hallo!' Hij pakte zijn mobiele en hield het
tegen zijn oor. 'Spreek ik met Sam Waters? Ik heb hier
aanwijzing vier. '
De mailbox van de president was blijkbaar een hot item.
De volgende dag werd ik alweer opgehaald en in het
spionnenbusje gedropt. Niet dat mijn pogingen enig re­
sultaat hadden. Ik kon me onvoldoende concentreren.
Mijn gedachten waren bij het notebook en de sticks, bij
het sleutele in mijn zak en het 06-nummer van Louis'
mobiel, dat ik op de binnenkant van mijn arm had ge­
schreven. Nou ja, eigenlijk was het niet Louis' eigen mo­
biel, hij had het van een toerist gejat en het telefoonboek­
je verwijderd.
Ik bad in stilte dat zijn plan zou werken. De witpakken
naar Rocky's dirigeren zou niet veel problemen opleve­
ren, de paardenstaart had dienst en die was zo ongeveer
244