Untitled

Het Pizza Hut·meisje kwam papieren placemats, servet·
ten, bestek en de drankjes brengen.
'Nou?' zei Lara ongeduldig.
'De man die de telefoon heeft opgenomen, zegt: "Het is
bijna drie uur en dan zijn wij aan de beurt.'"
'Bij de bank moet je nummeres trekken voordat je aan de
beurt bent,' dacht Lara hardop. 'En op het gemeentehuis.'
'Maar dat "bijna drie uur" dan?' vroeg ik. 'Trouwens, er
klonk ook achtergrondmuziek.'
'Tja.' Ze zakte onderuit in haar stoel en zuchtte. 'Oké, zeg
het maar. Ik geef het op.'
Mijn handen speelden met het citroenstampere in mijn
icetea. 'Ik heb het raadsel ook nog niet opgelost. '
'Jij bent een lekkere!' Ze schopte me onder de tafel. 'Wat
heb je nou aan een raadsel als je het antwoord niet weet?'
Geen bal, dacht ik.
Er naderde een meisje in een bordeauxrode sloof. Op
allebei haar handen balanceerde een bord met een dam·
pende pizza en ze kwam recht op ons tafele af.
'Eén Cheezy Crust voor meneer. ' Het was geen vraag
maar een mededeling. Ze zette het bord al neer.
'Hoe weet je dat?' vroeg ik, terwijl het bloed in mijn oren
gonsde.
'Je bestelt toch altijd Cheezy Crust?' antwoordde ze met
een glimlach. 'Je dacht zeker dat ik het niet meer wist,
hè? Het is ook wel weer even geleden.' Ze schoof het
andere bord op de placemat van Lara. 'Ik maak me eerlijk
gezegd altijd een beee zorgen als vaste klanten ineens
niet meer komen opdagen. Dan denk ik meteen aan enge