Untitled

geopende linkerhand. 'Laat maar eens zien of jij het beter
kunt.'
Stijfjes liep ik langs de plantenbak met zijn oerwoud van
bladeren. Het was een gok maar ik had geen andere
keus. Loslaten. 'Even mijn veter strikken.' Ik zette mijn
voet op de rand van de bak. Pfff , de portemonnee was
niet naast maar in de plantenbak gevallen. Nog een duw­
e met mijn vinger, toen lag hij perfect gecamoufleerd
tussen het groen. 'Oké.' Zo nonchalant mogelijk pakte ik
een bowlingbal van de band, zakte door mijn knieën en
gooide.
Ik behaalde de laagste score, de kale witpak de hoogste.
'Seven moet de drankjes halen,' zei de paardenstaart pla­
geng.
Als dat zou kunnen!
De kale witpak grinnikte. 'Die arme jongen heeft geen
geld.'
Ik dacht aan zijn portemonnee in mîjn broekzak. Hij
moest eens weten.
'Maar hij kan me wel helpen met dragen.' De paarden­
staart pakte haar tas en duwde me voor zich uit naar het
cafégedeelte.
Nog maar één witpak te gaan ...
De barman zette twee glazen bier en één glas cola op
bierviles en noemde het bedrag.
De paardenstaart zocht in haar tas. 'Ik weet toch zeker ... '
'Portemonnee thuis laten liggen, mevrouw?'
247