Untitled

9
Zodra de bewaker was verdwenen, tijgerde ik terug en
sloop via de bosjes en bomen naar de weg. Ik rende het
hele eind naar de auto, die er gelukkig nog stond.
Lara zat op de bestuurdersplaats te wachten. 'En?'
'Ik mocht niet naar binnen,' zei ik, terwijl ik mijn rug­
zak afgordde. 'Ze bewaken dat gebouw alsof het Het
Witte Huis is.'
'Heb je dan niet gezegd dat je vader er misschien
werkt?'
'Weinig kans.' Ik gleed op de zweterige stoel naast haar.
'De bewaker begon meteen met een proces te dreigen
als ik niet vlug maakte dat ik wegkwam.'
Ze gespte haar autogordel vast en startte de motor. 'En
daarom ging je maar een tijd in het gras liggen loeren?'
Ai! Ze had me natuurlijk gezien.
'Ach/ mompelde ik zo nonchalant mogelijk. 'Gewoon
even poolshoogte nemen.'
'Gewoon. ' Ze grinnikte en stuurde scherp naar rechts. De