Untitled

(Dan komen ze dus controleren of je kast netjes is, of je
het bed strak genoeg hebt opgemaakt en of er geen ver­
boden spullen in je kamer liggen.)
'Maar het is het enige wat ik nog van thuis heb.' De tranen
prikten meteen weer achter mijn ogen. Ik was die eerste
dag net een lekke kraan.
'Ik weet wel een schuilplaats.' Hij keek me peilend aan.
'Maar dan moet je zweren dat je die aan niemand verraadt.'
'Tuurlijk nieU'
'Oké, dan.' Hij klom op het stapelbed en reikte naar het pla­
fond. Er lagen losse zachtboard platen op ijzeren richels.
Hij duwde er eentje omhoog, legde mijn notebook op de
bovenkant van de plafondplaat ernaast en liet de plaat
weer zakken. Er was niets meer van te zien.
Zelf heeft hij een mobieltje in het plafond verstopt. Helaas
kunnen we niemand bellen - Louis heeft het wel gepro­
beerd, maar in dit gebouw heb je nergens bereik. Van pure
ellende is hij racespelletjes gaan doen en toen was de bat­
terij al snel leeg.
Een notebook zonder pen en een telefoon zonder oplader.
Onder andere omstandigheden had het bijna als een mop
geklonken.
Ik keek met gefronste wenkbrauwen naar het mobiel­
e op het bed. Jones had mijn telefoon afgepakt. Zou
deze soms van Louis zijn? Misschien had ik dat voicemailbericht
niet voor mezelf maar voor Louis ingesproken.
101