Untitled

Er stond een fotootje bij van een jongen met 'flaporen en
rossig haar. Zijn scheiding was kaarsrecht, alsof hij hem
langs een liniaal had gekamd. En hoewel hij dezelfde in­
stellingskleren droeg als wij, zag hU eruit als een keurige
kostschooljongen .
'Bedrijfsongeval?' vroeg Louis schor. 'Ik dacht dat hij met
ontslag was gegaan.'
Boy One was nooit meer van zijn missie teruggekeerd.
Misschien had ik ook een bedrijfsongeval gehad en had
ik daarbij mijn geheugen verloren!
Van iedere boy is een dossier met data en omschrijvingen.
Zelfs de exorcistact van Two staat erin: complicaties na val
24-03, zelfde dag nog hersteld.
Ik was erbij geweest, toen Two tegen de punt van de
tafel viel. In maart, even kijken, het was nu augustus,
dus dan had ik - ik telde de maanden op mijn vingers -
bijna een halfjaar in de instelling gezeten. Die behandelingen
gebeurden natuurlijk in de ziekenboeg, maar wat
de buitenproef en die opdrachten precies moesten voorstellen
...
En waar stond die afkorting RFID voor?
In de dossiers van alle boys stond nagenoeg hetzelfde. De
opnames en behandelingen hadden met steeds kortere
tussenpozen na elkaar plaatsgevonden, de bijwerkingen
werden steeds minder ernstig en waren bij Boy Four zelfs