Untitled

In de tuin trof ik Lara.
'Thee?' Ze wipte veelbetekenend met haar wenkbrauwen.
Nee, ik was de vruchtencake nog niet vergeten. Die niet.
'Straks,' zei ik. 'Eerst even naar Wal-Mart.'
'Straks gaan we eten.' Ze rekte zich uitin haar stoel. 'Lust
je spareribs?'
Geen idee. 'Lekker. '
De glazen deur ging met een zuche open en een blij muziekje
waaierde me tegemoet. Ik trok een winkelwagen
uit de rij en duwde hem door het poortje. De winkel was
klein voor een Wal-Mart - ik was dus eerder in een Wal­
Mart geweest! - maar ze hadden alles wat ik nodig had.
Ik slenterde door de glimmend geboende gangen naar de
afdeling textiel. Boxershorts, sokken, een paar T-shirts.
Ik twijfelde tussen een stoere, dure kaki broek met veel
handige zakken en een goedkope jeans met belachelijke
stiksels. Het werd de eerste. Blijkbaar vond ik het belangrijk
om er goed uit te zien.
Ik reed het karretje naar de schappen met toiletartikelen
voor een grootverpakking paracetamol. In het rek met
tijdschriften vond ik maar twee kranten. Ik snelde de
koppen, maar er was niemand ontsnapt en de dader van
een roofoverval zat al veilig achter slot en grendel. Voor
deze ene keer was geen nieuws goed nieuws.
De landkaarten bleken bij de kantoorartikelen te liggen.
Daarna zocht ik een pen om bepaalde plaatsen zoals de
grasvlakte en Branding op de kaart te kunnen markeren.
Mijn ogen stopten bij een bak met kleine, dikke boekjes