Untitled

Het leek me nogal onzinnig. De deuren waren allemaal op
slot, dus waar zouden we anders moeten zijn? Of hadden
ze toch het vermoeden dat iemand van ons een pasje
had? En waarom was het de nachtwacht dan niet opge­
vallen dat Louis en ik niet op onze kamer waren? En wij
niet alleen! Op de kamer van Four en Five knipperde maar
één stipje.
Ik had niet langer de tijd om na te denken. Op de trap
klonk het geluid van voetstappen. De nachtwacht kwam
terug!
'Wegwezen,' siste Louis en hij duwde me door de deur­
opening.
Ik struikelde bijna over mijn eigen voeten. Opschieten, op­
schieten! We wilden ons weer in de wc verstoppen, maar
dat haalden we niet meer. De nachtwacht kwam al naar
boven, ik zag de achterkant van zijn hoofd.
Deur! gebaarde Louis.
De deur van het kamertje van de nachtwacht stond wa­
genwijd open. We gingen erachter staan en maakten ons
zo plat als behang. Ik hyperventileerde bijna. Dadelijk zou
die witpak ons ontdekken en alarm slaan ... Louis kneep in
mijn pols, zo hard dat ik even mijn angst vergat en weer bij
mijn positieven kwam.
De voetstappen klonken nu hard als geweerschoten. Ik
kneep mijn ogen dicht en deed duizend schietgebedjes.
To en was de nachtwacht voorbij. Louis liet mijn pols los en
zuchtte zachtjes. We kwamen achter de deur vandaan en
gingen op kousenvoeten terug. Eerst nog stilletjes en
langzaam, maar zodra de afstand tussen ons en de nacht-
121