Untitled

Als jij mij bent en ik deze woorden teruglees, is mijn plan
gelukt. Dan heb je het kluisje met dit notebook gevonden.
Alles wat hierin staat is echt gebeurd. Het zou kunnen dat
jij ... ik dus, me dat niet meer kan herinneren. Daarom heb
ik alles opgeschreven.
Als je iemand anders bent, is het misgegaan. Ik kan ge­
vangen zijn of zelfs vermoord. Breng dit notebook en de
usb-stick alsjeblieft naar de redactie van Time of een an­
dere grote krant. Publicatie is de enige manier om ze te
stoppen!
Dat stond op het schutblad. In mijn handschrift! Mijn
plan - wat dat dan ook mocht zijn - was dus geslaagd. Ik
had zelfs geweten dat ik mijn geheugen zou kunnen verliezen.
Maar hoe dan? En wie waren die 'ze'?
Met bevende vingers sloeg ik de bladzijde om.
Ze hebben mijn leven afgepakt. Eerst mijn kleren en toen
mijn naam.
Ik zit hier met vijf andere jongens. Boys, zo spreken de wit­
pakken ons aan als ze het tegen de hele groep hebben.
En de groep is hier belangrijk. Ze willen niet dat we indi­
viduen met eigen gedachten en meningen en gevoelens
zijn. Uniformiteit is het cement van onze organisatie, be­
weren ze. Daarom moeten we allemaal dezelfde kleding
dragen en zijn we tot nummers gedegradeerd. Letterlijk.
Mij noemen ze Boy Seven of kortweg Seven.
Louis - een snelle, zwarte jongen met kroeshaar, die van
de witpakken de naam Boy Six heeft gekregen - is mijn