Untitled

Roodkapje ... die kende ik blijkbaar ook al. Had ik wel
eens poppenkast voor Kathy gespeeld?
Ik werd in een cel gedumpt, waar ze me zonder verdere
uitleg uren lieten wachten. Jones had mijn mobieltje afge­
pakt, anders had ik tenminste nog een spelletje kunnen
doen of iemand kunnen bellen . Mijn rugzak met school­
spullen mocht ik na een grondige inspectie wel houden.
Alleen de pennen - mogelijke steekwapens volgens
Jones - werden uit mijn etui gehaald. Er bleef niet veel
soeps over: een paar schoolboeken en schriften, mijn
agenda, dit gloednieuwe, nog ongebruikte notebook dat ik
voor mijn verjaardag van Kathy heb gekregen, een pakje
kauwgom en een stripboek over buitenaardse wezens. Ik
probeerde te lezen, maar ik was veel te zenuwachtig om
me te kunnen concentreren, dus hield ik het na twee blad­
zijdes voor gezien. Ik kauwde kauwgompje na kauwgom­
pje en plakte opstandig de dotjes tegen de muur. Nog voor
het pakje leeg was, zakte mijn verzetsdrang tot het nul­
punt. Ik begon al te vrezen dat ze me de hele nacht in die
cel zouden laten zitten, toen mijn moeder binnenkwam.
Ik ben gek op mijn moeder en Kathy, maar wij zijn niet het
soort gezin dat de hele dag klef tegen elkaar loopt te
doen. Sinds mijn tiende geven we elkaar alleen nog een
kus met verjaardagen. De laatste keer dat ik mijn armen
om mijn moeders middel heb geslagen, was dat niet uit
genegenheid maar om uit te testen hoe hoog ik haar kon
optillen - ik had in een televisieprogramma over Finland
een wedstrijd vrouw-dragen gezien.
88