Het Leven van Jezus door E. G. White

Toen in de dagen van Ezra de tempel in Jeruzalem herbouwd werd, wilden de Samaritanen zich
bij de Joden aansluiten bij de bouw. Dit voorrecht werd hun geweigerd, en er ontstond een bittere
vijandschap tussen de beide volken. De Samaritanen bouwden een eigen tempel op de berg
Gerizim. Hier hielden zij hun godsdienstoefeningen volgens de Mozaïsche bediening, hoewel ze
hun afgodendienst niet volledig opgaven. Maar er kwamen rampen over hen, hun tempel werd
verwoest door hun vijanden, en ze schenen onder een vloek te staan; toch hielden ze nog steeds
vast aan hun overleveringen en hun vorm van eredienst. Zij wilden de tempel in Jeruzalem niet
erkennen als het huis van God, noch toegeven dat de godsdienst der Joden op een hoger plan stond
dan de hunne.
Als antwoord zei Jezus tot de vrouw: “Geloof Mij, vrouw, de ure komt, dat gij noch op deze berg,
noch te Jeruzalem de Vader zult aanbidden. Gij aanbidt wat gij niet weet; wij aanbidden wat wij
weten, want het heil is uit de Joden”. Jezus had getoond dat Hij vrij was van het Joodse vooroordeel
tegen de Samaritanen. Nu trachtte Hij het vooroordeel van deze Samaritaanse tegen de Joden weg
te nemen. Terwijl Hij doelde op het feit, dat het geloof der Samaritanen verdorven was door
afgodendienst, verklaarde Hij, dat de grote waarheden van de verlossing waren toevertrouwd aan
de Joden, en dat de Messias onder hen zou opstaan. In de Heilige Schriften kregen ze een duidelijk
beeld van het karakter van God en de beginselen van Zijn rijk. Jezus schaarde Zich onder de Joden
als zijnde de mensen aan wie God kennis van Hem-zelf gegeven had.
Hij verlangde de gedachten van zijn toehoorster te verheffen boven kwesties van vorm en
plechtigheid en twistvragen. “De ure komt en is nu,” zei Hij, “dat de waarachtige aanbidders de
Vader aanbidden zullen in geest en in waarheid: want de Vader zoekt zulke aanbidders; God is
geest, en wie Hem aanbidden, moeten aanbidden in geest en in waar-heid”.
Hier wordt dezelfde waarheid verklaard die Jezus aan Nicodemus had geopenbaard, toen Hij zei:
“Tenzij iemand wederom (grondtekst: van boven) geboren wordt, kan hij het koninkrijk Gods niet
zien”.16 Niet door een heilige berg of een gewijde tempel te bezoeken, worden de mensen in
contact met de hemel gebracht. De godsdienst mag niet beperkt worden tot uiterlijke vormen en
ceremoniën. De godsdienst die van God komt, is de enige godsdienst die tot God zal leiden. Om
Hem op de juiste wijze te kunnen dienen, moeten we geboren zijn uit de Goddelijke Geest. Dit zal
het hart reinigen en de geest vernieuwen en ons op die wijze nieuwe bekwaamheid schenken God
te kennen en lief te hebben. Het zal ons een gewillige gehoorzaamheid aan al Zijn eisen geven.
Dat is ware aanbidding. Het is de vrucht van het werken van de Heilige Geest. Door de Geest
wordt ieder oprecht gebed ingegeven, en zulk een gebed is aanvaardbaar voor God. Waar ook een
ziel zich keert tot God, daar is het werken van de Geest openbaar, en God zal Zichzelf aan die ziel
openbaren. Want zulke aanbidders zoekt Hij. Hij staat gereed hen te ontvangen en hen te maken
tot Zijn zonen en dochteren.
Terwijl de vrouw met Jezus sprak, geraakte ze onder de indruk van Zijn woorden. Nog nooit had
ze zulke gedachten vernomen van de priesters van haar eigen volk of van de Joden. Toen haar
verleden haar voor ogen werd gesteld, was zij zich bewust geworden van haar groot gemis. Ze
besefte de dorst van haar ziel, die al het water van de bron van Sichar niet kon lessen. Niets
107