Het Leven van Jezus door E. G. White

meteen op en ging naar buiten, haar Here tegemoet, maar Maria meende, dat zij naar de plaats ging
waar Lazarus begraven lag, en zij bleef stil zitten met haar smart, zonder een kreet te uiten.
Martha haastte zich Jezus tegemoet, haar hart gejaagd door tegenstrijdige gevoelens. Op Zijn
gelaat, dat veel te kennen gaf, las zij dezelfde tederheid en liefde, die daar altijd waren geweest.
Haar vertrouwen in Hem was niet gebroken, maar zij dacht aan haar zeer geliefde broer, die bij
Jezus ook was bemind geweest. Terwijl de smart opwelde in haar hart, omdat Christus niet eerder
was gekomen, maar terwijl er toch hoop in haar was, dat Hij zelf nu iets zou kunnen doen om hen
te vertroosten, zei ze: “Here, indien Gij hier geweest waart, zou mijn broer niet gestorven zijn”.
Steeds weer, te midden van het rumoer dat gemaakt werd door de rouwklagers, hadden de zusters
deze woorden herhaald.
Met menselijk en goddelijk medelijden keek Jezus in haar bedroefd, door zorgen gekwelde gelaat.
Martha had niet de bedoeling, het verleden op te halen; alles werd uitgedrukt door die aandoenlijke
woorden: “Here, indien Gij hier geweest waart, zou mijn broeder niet gestorven zijn”. Maar terwijl
ze keek in dat liefdevolle gelaat, voegde ze eraan toe: “Ook nu weet ik, dat God U geven zal al
wat Gij van God begeert”.
Jezus moedigde haar geloof aan met de woorden: “Uw broeder zal opstaan”. Zijn antwoord was
niet bedoeld om hoop op te wekken op een onmiddellijke verandering. Hij droeg de gedachten van
Martha uit boven een tijdelijk herstel van haar broer en richtte ze op een wederopstanding van de
rechtvaardigen. Dit deed Hij, opdat zij in de opwekking van Lazarus een belofte zou zien voor de
opstanding van alle rechtvaardige doden, en een verzekering dat deze zou worden bewerkt door
de kracht van de Heiland.
Martha antwoordde: “Ik weet, dat hij zal opstaan bij de opstanding ten jongsten dage”.
Nog steeds trachtend haar geloof de juiste richting te geven, verklaarde Jezus: “Ik ben de
opstanding en het leven”. In Christus is het leven, oorspronkelijk echt, aan niets anders ontleend.
“Wie de Zoon heeft, heeft het leven”. De goddelijkheid van Christus is voor de gelovige de
zekerheid voor het eeuwige leven. “Wie in Mij gelooft”, zei Jezus, “zal leven, ook al is hij
gestorven, en een ieder die leeft en in Mij gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven; gelooft gij
dat?”30 Christus ziet hier vooruit op de tijd van Zijn tweede komst. Dan zullen de rechtvaardige
doden onvergankelijk worden opgewekt en de levende rechtvaardigen zullen in de hemel worden
opgenomen zonder de dood te zien. Het wonder dat Christus op het punt stond te verrichten, door
Lazarus uit de dood op te wekken, zou de opwekking van al de rechtvaardige doden voorstellen.
Door Zijn woord.en Zijn werken verklaarde Hij, dat Hij de Bewerker van de opstanding was. Hij
Die Zelf spoedig aan het kruis zou sterven, stond daar met de sleutels van de dood, een overwin naar
van het graf, en deed Zijn recht en macht om eeuwig leven te schenken, gelden.
Op de woorden van de Heiland: “Gelooft gij dat?” antwoordde Martha: “Ja, Here, ik heb geloofd,
dat Gij zijt de Christus, de Zoon van God, Die in de wereld komen zou”. Zij begreep de woorden
338